Jana 11:6-40

⁶A gdy usłyszał, że choruje, został jeszcze dwa dni w miejscu, w którym przebywał.

⁷Lecz potem powiedział do swoich uczniów: Chodźmy znowu do Judei.

⁸Uczniowie mu powiedzieli: Mistrzu, Żydzi dopiero co usiłowali cię ukamienować, a znowu tam idziesz?

⁹Jezus odpowiedział: Czyż dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi we dnie, nie potknie się, bo widzi światłość tego świata.

¹⁰A jeśli ktoś chodzi w nocy, potknie się, bo nie ma w nim światłości.

¹¹To powiedział, a potem dodał: Łazarz, nasz przyjaciel, śpi, ale idę, aby obudzić go ze snu.

¹²Wtedy jego uczniowie powiedzieli: Panie, jeśli śpi, będzie zdrowy.

¹³Ale Jezus mówił o jego śmierci, lecz oni myśleli, że mówił o zaśnięciu zwykłym snem.

¹⁴Wówczas Jezus powiedział im otwarcie: Łazarz umarł.

¹⁵I ze względu na was raduję się, że mnie tam nie było, abyście uwierzyli. Ale chodźmy do niego.

¹⁶Wtedy Tomasz, zwany Didymos, powiedział do współuczniów: Chodźmy i my, aby z nim umrzeć.

¹⁷Kiedy Jezus przyszedł, zastał go już cztery dni leżącego w grobie.

¹⁸A Betania była niedaleko Jerozolimy, w odległości około piętnastu stadiów.

¹⁹A wielu Żydów przyszło do Marty i Marii, aby je pocieszyć po stracie brata.

²⁰Gdy Marta usłyszała, że Jezus nadchodzi, wybiegła mu naprzeciw. Ale Maria siedziała w domu.

²¹I powiedziała Marta do Jezusa: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

²²Ale i teraz wiem, że Bóg da tobie, o cokolwiek go poprosisz.

²³Jezus jej odpowiedział: Twój brat zmartwychwstanie.

²⁴Marta mu powiedziała: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.

²⁵I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył.

²⁶A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to?

²⁷Odpowiedziała mu: Tak, Panie. Ja uwierzyłam, że ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat.

²⁸A to powiedziawszy, poszła i potajemnie zawołała swoją siostrę Marię, i powiedziała: Jest tu Nauczyciel i woła cię.

²⁹Gdy tylko ona to usłyszała, zaraz wstała i poszła do niego.

³⁰A Jezus jeszcze nie wszedł do miasteczka, lecz był na tym miejscu, gdzie Marta wyszła mu naprzeciw.

³¹Wtedy Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, poszli za nią, mówiąc: Idzie do grobu, aby tam płakać.

³²A gdy Maria przyszła tam, gdzie był Jezus, ujrzała go, przypadła mu do nóg i powiedziała: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.

³³Kiedy Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i zasmucił się.

³⁴I zapytał: Gdzie go położyliście? Odpowiedzieli mu: Panie, chodź i zobacz.

³⁵I Jezus zapłakał.

³⁶Wtedy Żydzi powiedzieli: Patrzcie, jak go miłował.

³⁷A niektórzy z nich mówili: Czyż ten, który otworzył oczy ślepego, nie mógł sprawić, aby on nie umarł?

³⁸Jezus zaś ponownie się rozrzewnił i przyszedł do grobu. Była to jaskinia, a u jej wejścia był położony kamień.

³⁹I powiedział Jezus: Usuńcie ten kamień. Powiedziała do niego Marta, siostra zmarłego: Panie, już cuchnie, bo od czterech dni leży w grobie.

⁴⁰Jezus jej rzekł: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?