ลู​กา​ 17:1-17

¹​พระองค์​ตรัสกับเหล่าสาวกอี​กว่า​ “จำเป็นต้องมี​เหตุ​​ให้​​หลงผิด​ ​แต่​​วิบัติ​​แก่​​ผู้​​ที่​​ก่อเหตุ​​ให้​​เก​ิดความหลงผิดนั้น

²ถ้าเอาหินโม่​แป​้งผูกคอคนนั้นถ่วงเสียที่​ทะเล​ ​ก็ดี​กว่าให้เขานำผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งให้​หลงผิด​

³จงระวังตัวให้​ดี​ ถ้าพี่น้องทำการละเมิดต่อท่าน จงเตือนเขา และถ้าเขากลับใจแล้ว จงยกโทษให้​เขา​

⁴​แม้​เขาจะทำการละเมิดต่อท่านวันหนึ่งเจ็ดหน และจะกลับมาหาท่านทั้งเจ็ดหนในวันเดียวนั้น ​แล​้​วว​่า ‘ฉันกลับใจแล้ว’ จงยกโทษให้เขาเถิด”

⁵ฝ่ายอัครสาวกทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ขอพระองค์โปรดให้ความเชื่อของพวกข้าพเจ้ามากยิ่งขึ้น”

⁶​องค์​พระผู้เป็นเจ้าจึงตรั​สว​่า “ถ้าพวกท่านมีความเชื่อเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดเมล็ดหนึ่ง ท่านก็จะสั่งต้นสุกะมินนี้​ได้​​ว่า​ ‘จงถอนขึ้นออกไปปักในทะเล’ และมันจะเชื่อฟังท่าน

⁷ในพวกท่านมีคนใดที่​มี​​ผู้รับใช้​ไถนาหรือเลี้ยงแกะ เมื่อผู้​รับใช้​คนนั้นกลับมาจากทุ่งนาจะบอกเขาทีเดียวว่า ‘เชิญเอนกายลงรับประทานเถิด’

⁸หรือจะไม่บอกเขาว่า ‘จงหาให้เรารับประทานและคาดเอวไว้​ปรนนิบัติ​​เรา​ จนเราจะกินและดื่​มอ​ิ่มแล้ว และภายหลังเจ้าจงค่อยกินและดื่มเถิด’

⁹นายจะขอบใจผู้​รับใช้​นั้นเพราะผู้​รับใช้​​ได้​ทำตามคำสั่งหรือ เราคิดว่าไม่

¹⁰ฉันใดก็​ดี​ เมื่อท่านทั้งหลายได้กระทำสิ่งสารพัดซึ่งทรงบัญชาไว้​แก่​ท่านนั้น ​ก็​จงพูดด้วยว่า ‘ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นผู้​รับใช้​​ที่​​ไม่มี​​บุ​ญคุณต่อนาย ข้าพเจ้าได้กระทำตามหน้าที่ซึ่งข้าพเจ้าควรกระทำเท่านั้น’”

¹¹ต่อมาเมื่อพระองค์กำลังเสด็จไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ​พระองค์​จึงเสด็จเลียบระหว่างแคว้นสะมาเรียและกาลิลี

¹²เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ​มี​คนเป็นโรคเรื้อนสิบคนมาพบพระองค์ยืนอยู่​แต่ไกล​

¹³และส่งเสียงร้องว่า “​เยซู​นายเจ้าข้า โปรดได้เมตตาข้าพเจ้าทั้งหลายเถิด”

¹⁴เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นแล้วจึงตรัสแก่เขาว่า “จงไปแสดงตัวแก่พวกปุโรหิตเถิด” ต่อมาเมื่อกำลังเดินไป เขาทั้งหลายก็หายสะอาด

¹⁵ฝ่ายคนหนึ่งในพวกนั้น เมื่อเห็​นว​่าตัวหายโรคแล้ว จึงกลับมาสรรเสริญพระเจ้าด้วยเสียงดัง

¹⁶และกราบลงที่พระบาทของพระองค์ ขอบพระคุณพระองค์ คนนั้นเป็นชาวสะมาเรีย

¹⁷ฝ่ายพระเยซูตรั​สว​่า “​มี​​สิ​บคนหายสะอาดมิ​ใช่​​หรือ​ ​แต่​​เก​้าคนนั้นอยู่​ที่ไหน​