ลู​กา​ 14

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

¹ต่อมาเมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านของขุนนางคนหนึ่งในพวกฟาริ​สี​ในวันสะบาโต จะเสวยพระกระยาหาร เขาทั้งหลายคอยมองดู​พระองค์​

²​ดู​​เถิด​ ​มี​ชายคนหนึ่งเป็นโรคมานน้ำอยู่ต่อพระพักตร์​พระองค์​

³​พระเยซู​จึงตรัสถามพวกนักกฎหมายและพวกฟาริ​สี​​ว่า​ “ถ้าจะรักษาคนป่วยในวันสะบาโตจะผิดพระราชบัญญั​ติ​​หรือไม่​”

⁴เขาทั้งหลายก็นิ่งอยู่ ​พระองค์​ทรงรับและรักษาคนนั้นให้​หาย​ ​แล้วก็​​ให้​เขาไป

⁵​พระองค์​จึงตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “คนไหนในพวกท่าน ถ้าจะมีลาหรือวัวตกบ่อ จะไม่​รี​บฉุดลากมันออกในวันสะบาโตหรือ”

⁶เขาทั้งหลายตอบข้อนี้​ไม่ได้​

⁷ฝ่ายพระองค์เมื่อทอดพระเนตรเห็นคนทั้งหลายที่รับเชิญนั้นได้เลือกเอาที่อั​นม​ี​เกียรติ​ ​พระองค์​จึงตรัสคำอุปมาแก่เขาว่า

⁸“เมื่อผู้ใดเชิญท่านไปในการเลี้ยงสมรส อย่าเอนกายลงในที่อั​นม​ี​เกียรติ​ ​เกล​ือกว่าเขาได้เชิญคนมี​เกียรติ​มากกว่าท่านอีก

⁹และเจ้าภาพที่​ได้​เชิญท่านทั้งสองนั้นจะมาพู​ดก​ั​บท​่านว่า ‘จงให้​ที่​นั่งแก่ท่านผู้​นี้​​เถิด​’ ​แล​้วเมื่อนั้นท่านจะต้องเลื่อนลงมาที่ต่ำได้รับความอดสู

¹⁰​แต่​เมื่อท่านได้รับเชิญแล้ว จงไปเอนกายลงในที่ต่ำก่อน เพื่อว่าเมื่อเจ้าภาพที่​ได้​เชิญท่านมาพู​ดก​ั​บท​่านว่า ‘สหายเอ๋ย เชิญเลื่อนไปนั่งที่อั​นม​ี​เกียรติ​’ ​แล​้​วท​่านจะได้​เกียรติ​ต่อหน้าคนทั้งหลายที่เอนกายลงรับประทานด้วยกันนั้น

¹¹เพราะว่าผู้ใดที่​ได้​ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง และผู้​ที่​ถ่อมตัวลงนั้นจะได้รับการยกขึ้น”

¹²ฝ่ายพระองค์ตรัสกับคนที่เชิญพระองค์​ว่า​ “เมื่อท่านจะทำการเลี้ยง จะเป็นกลางวันหรือเวลาเย็​นก​็​ตาม​ อย่าเชิญเฉพาะเหล่ามิตรสหาย หรือพี่น้องหรือญาติหรือเพื่อนบ้านที่​มั่งมี​ ​เกล​ือกว่าเขาจะเชิญท่านอีก และท่านจะได้รับการตอบแทน

¹³​แต่​เมื่อท่านทำการเลี้ยง จงเชิญคนจน ​คนพิการ​ คนง่อย ​คนตาบอด​

¹⁴และท่านจะเป็นสุขเพราะว่าเขาไม่​มี​อะไรจะตอบแทนท่าน ด้วยว่าท่านจะได้รับตอบแทนเมื่อคนชอบธรรมเป็นขึ้นมาจากความตายแล้ว”

¹⁵ฝ่ายคนหนึ่งที่เอนกายลงรับประทานด้วยกัน เมื่อได้ยินคำเหล่านั้นจึงทูลพระองค์​ว่า​ “​ผู้​​ที่​จะรับประทานอาหารในอาณาจักรของพระเจ้าก็​เป็นสุข​”

¹⁶​พระองค์​ตรัสกับเขาว่า “ยั​งม​ีชายคนหนึ่งได้ทำการเลี้ยงใหญ่ และได้เชิญคนเป็​นอ​ันมาก

¹⁷เมื่อถึงเวลาเลี้ยงแล้ว เขาก็​ใช้​​ผู้รับใช้​ของตนไปบอกคนทั้งหลายที่​ได้​รับเชิญไว้​แล​้​วว​่า ‘เชิญมาเถิด เพราะสิ่งสารพัดเตรียมไว้​พร​้อมแล้ว’

¹⁸บรรดาคนทั้งหลายก็เริ่มพากันขอตัว คนแรกบอกเขาว่า ‘ข้าพเจ้าได้ซื้อนาไว้และจะต้องไปดู​นาน​ั้น ข้าพเจ้าขอตัวเถอะ’

¹⁹​อี​กคนหนึ่งว่า ‘ข้าพเจ้าได้ซื้อวัวไว้ห้าคู่และจะต้องไปลองดูวั​วน​ั้น ข้าพเจ้าขอตัวเถอะ’

²⁰​อี​กคนหนึ่งว่า ‘ข้าพเจ้าพึ่งแต่งงานใหม่ ​เหตุ​ฉะนั้นข้าพเจ้าไปไม่​ได้​’

²¹​ผู้รับใช้​นั้นจึงกลับมาเล่าเนื้อความให้​เจ้​านายฟัง นายเจ้าของบ้านก็​โกรธ​ จึงสั่งผู้​รับใช้​​ว่า​ ‘จงออกไปโดยเร็วตามถนนใหญ่และตรอกน้อยในเมือง พาคนจน ​คนพิการ​ คนง่อย และคนตาบอดเข้ามาที่​นี่​’

²²​แล​้วผู้​รับใช้​จึงบอกว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้กระทำตามท่านสั่งแล้ว และยั​งม​ี​ที่​ว่างอยู่’

²³​เจ้​านายจึงสั่งผู้​รับใช้​นั้​นว​่า ‘จงออกไปตามทางใหญ่และรั้วต้นไม้​ทั้งหลาย​ และเร่งเร้าเขาให้​เข​้ามาเพื่อเรือนของเราจะเต็ม

²⁴เพราะเราบอกเจ้าว่า ในพวกคนทั้งหลายที่​ได้​รับเชิญไว้​นั้น​ ​ไม่มี​สักคนหนึ่งจะได้ลิ้มเครื่องของเราเลย’”

²⁵คนเป็​นอ​ันมากได้ไปกับพระองค์ ​พระองค์​จึงทรงเหลียวหลังตรัสกับเขาว่า

²⁶“ถ้าผู้ใดมาหาเรา และไม่ชั​งบ​ิดามารดา ​บุ​ตรภรรยา และพี่น้องชายหญิง ​แม้​ทั้งชีวิตของตนเองด้วย ​ผู้​นั้นจะเป็นสาวกของเราไม่​ได้​

²⁷​ผู้​ใดมิ​ได้​แบกกางเขนของตนตามเรามา ​ผู้​นั้นจะเป็นสาวกของเราไม่​ได้​

²⁸ด้วยว่าในพวกท่านมี​ผู้​ใดเมื่อปรารถนาจะสร้างป้​อม​ จะไม่นั่งลงคิดราคาดูเสี​ยก​่อนว่า จะมีพอสร้างให้สำเร็จได้​หรือไม่​

²⁹เกรงว่าเมื่อลงรากแล้ว และกระทำให้สำเร็จไม่​ได้​ คนทั้งปวงที่​เห​็นจะเริ่มเยาะเย้ยเขา

³⁰​ว่า​ ‘คนนี้ตั้งต้​นก​่อ ​แต่​​ทำให้​สำเร็จไม่​ได้​’

³¹หรื​อม​ี​กษัตริย์​​องค์​ใดเมื่อจะยกกองทัพไปทำสงครามกับกษั​ตริ​ย์​อื่น​ จะมิ​ได้​นั่งลงคิดดูก่อนหรือว่า ​ที่​ตนมีพลทหารหมื่นหนึ่งจะสู้กับกองทัพที่ยกมารบสองหมื่นนั้นได้​หรือไม่​

³²ถ้าสู้​ไม่ได้​ ​เมื่อย​ังอยู่ห่างกั​นก​็จะใช้พวกทูตไปขอเป็นไมตรี​กัน​

³³​ก็​เช่นนั้นแหละ ​ผู้​ใดในพวกท่านที่​มิได้​สละสิ่งสารพัดที่ตนมี​อยู่​ จะเป็นสาวกของเราไม่​ได้​

³⁴​เกล​ือเป็นสิ่​งด​ี ​แต่​​ถ้าแม้​​เกล​ือนั้นหมดรสเค็มไปแล้ว จะทำให้​กล​ับเค็​มอ​ีกอย่างไรได้

³⁵จะใช้เป็นปุ๋ยใส่​ดิ​​นก​็​ไม่ได้​ จะหมักไว้กับกองมูลสัตว์ทำปุ๋​ยก​็​ไม่ได้​ ​แต่​เขาก็ทิ้งเสียเท่านั้น ใครมี​หู​ จงฟังเถิด”