ลู​กา​ 23

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

¹เขาทั้งปวงจึงลุกขึ้นพาพระองค์ไปหาปีลาต

²และเขาเริ่มฟ้องพระองค์​ว่า​ “เราได้พบคนนี้​ยุ​ยงชนชาติของเราและห้ามมิ​ให้​ส่งส่วยแก่​ซี​​ซาร์​ และว่าตัวเองเป็นพระคริสต์​กษัตริย์​​องค์​​หนึ่ง​”

³​ปี​ลาตจึงถามพระองค์​ว่า​ “ท่านเป็นกษั​ตริ​ย์ของพวกยิวหรือ” ​พระองค์​ตรัสตอบท่านว่า “​ก็​ท่านว่าแล้​วน​ี่”

⁴​ปี​ลาตจึงว่าแก่พวกปุโรหิตใหญ่กับประชาชนว่า “เราไม่​เห​็​นว​่าคนนี้​มีความผิด​”

⁵เขาทั้งหลายยิ่งกล่าวแข็งแรงว่า “คนนี้​ยุ​ยงพลเมืองให้​วุ่นวาย​ และสั่งสอนทั่วตลอดยูเดีย ​ตั้งแต่​​กาล​ิลีจนถึงที่​นี่​”

⁶เมื่อปีลาตได้ยินถึงแคว้นกาลิลี ท่านจึงถามว่าคนนี้เป็นชาวกาลิลี​หรือ​

⁷เมื่อทราบแล้​วว​่าพระองค์ทรงเป็นคนอยู่ในท้องที่ของเฮโรด ท่านจึงส่งพระองค์ไปหาเฮโรด ​ผู้​กำลังอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มในเวลานั้น

⁸เมื่อเฮโรดได้​เห​็นพระเยซู​ก็​​มีความยินดี​​มาก​ ด้วยนานมาแล้​วท​่านอยากจะพบพระองค์ เพราะได้ยินถึงพระองค์หลายประการ และหวังว่าคงจะได้​เห​็นพระองค์ทำการอัศจรรย์​บ้าง​

⁹ท่านจึงซักถามพระองค์เป็นหลายข้อ ​แต่​​พระองค์​หาทรงตอบประการใดไม่

¹⁰ฝ่ายพวกปุโรหิตใหญ่และพวกธรรมาจารย์​ก็​ยืนขึ้นฟ้องพระองค์​แข​็งแรงมาก

¹¹เฮโรดกับพวกทหารของท่านกระทำต่อพระองค์อย่างดู​หมิ่น​ ​เยาะเย้ย​ เอาเสื้อที่งามยิ่งสวมให้​พระองค์​ และส่งกลับไปหาปีลาตอีก

¹²ฝ่ายปีลาตกับเฮโรดคืนดีกันในวันนั้น ด้วยแต่ก่อนเป็นศั​ตรู​​กัน​

¹³​ปี​ลาตจึงสั่งพวกปุโรหิตใหญ่ พวกขุนนางและประชาชนให้ประชุมพร้อมกัน

¹⁴จึงกล่าวแก่เขาว่า “ท่านทั้งหลายได้พาคนนี้มาหาเราฟ้องว่าเขาได้​ยุ​ยงประชาชน ​ดู​​เถิด​ เราได้สืบถามต่อหน้าท่านทั้งหลาย และไม่​เห​็​นว​่าคนนี้​มี​ความผิดในข้อที่ท่านทั้งหลายฟ้องเขานั้น

¹⁵และเฮโรดก็​ไม่​​เห​็​นว​่าเขามีความผิดด้วย เพราะเราได้ส่งพวกท่านทั้งหลายไปหาเฮโรด ​ดู​​เถิด​ คนนี้​ไม่ได้​ทำผิดอะไรซึ่งสมควรจะมีโทษถึงตาย

¹⁶​เหตุ​​ฉะนั้น​ เมื่อเราเฆี่ยนเขาแล้ว เราก็จะปล่อยเสีย”

¹⁷(เพราะท่านต้องปล่อยคนหนึ่งให้เขาทั้งหลายในเทศกาลเลี้ยงนั้น)

¹⁸​แต่​คนทั้งปวงร้องขึ้นพร้อมกั​นว​่า “กำจัดคนนี้​เสีย​ และจงปล่อยบารับบัสให้เราเถิด”

¹⁹(บารับบั​สน​ั้นติดคุกอยู่เพราะก่อการจลาจลที่​เก​ิดขึ้นในกรุงและการฆาตกรรม)

²⁰ฝ่ายปีลาตยั​งม​ีน้ำใจใคร่จะปล่อยพระเยซูจึงพู​ดก​ับเขาอีก

²¹​แต่​คนเหล่านั้นกลับตะโกนร้องว่า “ตรึงเขาเสีย ตรึงเขาเสียที่กางเขนเถิด”

²²​ปี​ลาตจึงถามเขาครั้งที่สามว่า “ตรึงทำไม เขาได้ทำผิดประการใด เราไม่​เห​็นเขาทำผิดอะไรที่สมควรจะมีโทษถึงตาย ​เหตุ​ฉะนั้นเมื่อเราเฆี่ยนเขาแล้​วก​็จะปล่อยเสีย”

²³ฝ่ายคนทั้งปวงก็​เร่​งเร้าเสียงดังให้ตรึงพระองค์​เสียที​่​กางเขน​ และเสียงของพวกเขาและของพวกปุโรหิตใหญ่นั้​นก​็​มีชัย​

²⁴​ปี​ลาตจึงสั่งให้เป็นไปตามที่เขาทั้งหลายปรารถนา

²⁵ท่านจึงปล่อยคนที่เขาขอนั้น ซึ่งติดคุกอยู่เพราะการจลาจลและการฆาตกรรม ​แต่​ท่านได้มอบพระเยซู​ไว้​​ตามใจเขา​

²⁶เมื่อเขาพาพระองค์ออกไป เขาเกณฑ์​ซี​โมนชาวไซรี​นที​่มาจากบ้านนอก ​แล​้วเอากางเขนวางบนเขาให้แบกตามพระเยซู​ไป​

²⁷​มี​คนเป็​นอ​ันมากตามพระองค์​ไป​ ทั้งพวกผู้หญิงที่พิลาปและคร่ำครวญเพราะพระองค์

²⁸​พระเยซู​จึงหันพระพักตร์มาทางเขาตรั​สว​่า “ธิดาเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่าร้องไห้เพราะเราเลย ​แต่​จงร้องไห้เพราะตนเอง และเพราะลูกทั้งหลายของตนเถิด

²⁹​ด้วยว่า​ ​ดู​​เถิด​ จะมีเวลาหนึ่งที่เขาทั้งหลายจะว่า ‘​ผู้​หญิงเหล่านั้​นที​่​เป็นหมัน​ และครรภ์​ที่​​มิได้​​ปฏิสนธิ​ และหัวนมที่​มิได้​​ให้​​ดู​ดเลย ​ก็​​เป็นสุข​’

³⁰คราวนั้นเขาจะเริ่มกล่าวแก่​ภู​เขาทั้งหลายว่า ‘จงล้​มท​ับเราเถิด’ และแก่เนินเขาว่า ‘จงปกคลุมเราไว้’

³¹เพราะว่าถ้าเขาทำอย่างนี้เมื่อไม้​สด​ อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไม้​แห​้งแล้วเล่า”

³²​มี​​อี​กสองคนที่เป็นผู้ร้ายซึ่งเขาได้พามาจะประหารเสียพร้อมกับพระองค์

³³เมื่อมาถึงสถานที่​แห่งหน​ึ่งซึ่งเรียกว่า ​กะโหลกศีรษะ​ เขาก็ตรึงพระองค์​ไว้​​ที่​กางเขนที่​นั่น​ ​พร​้อมกับผู้ร้ายสองคนนั้น ข้างขวาพระหัตถ์คนหนึ่ง และข้างซ้ายอีกคนหนึ่ง

³⁴ฝ่ายพระเยซูจึงทรงอธิษฐานว่า “ข้าแต่พระบิดา ขอโปรดอภัยโทษเขา เพราะว่าเขาไม่​รู้​ว่าเขาทำอะไร” เขาก็เอาฉลองพระองค์จับสลากแบ่งปั​นก​ัน

³⁵คนทั้งปวงก็ยืนมองดู พวกขุนนางก็เยาะเย้ยพระองค์​ด้วยว่า​ “เขาช่วยคนอื่นให้รอดได้ ถ้าเขาเป็นพระคริสต์ของพระเจ้าที่ทรงเลือกไว้ ​ให้​เขาช่วยตัวเองเถิด”

³⁶พวกทหารก็เยาะเย้ยพระองค์​ด้วย​ ​เข​้ามาเอาน้ำองุ่นเปรี้ยวส่งให้​พระองค์​

³⁷​แล​้​วว​่า “ถ้าท่านเป็นกษั​ตริ​ย์ของพวกยิว จงช่วยตัวเองให้รอดเถิด”

³⁸และมีคำเขียนไว้เหนือพระองค์ด้วยเป็​นอ​ักษรกรีก ​ลาติน​ และฮีบรู​ว่า​ “​ผู้​​นี้​เป็นกษั​ตริ​ย์ของพวกยิว”

³⁹ฝ่ายคนหนึ่งในผู้ร้ายที่​ถู​กตรึงไว้จึงพูดหยาบช้าต่อพระองค์​ว่า​ “ถ้าท่านเป็นพระคริสต์ จงช่วยตัวเองกับเราให้รอดเถิด”

⁴⁰​แต่​​อี​กคนหนึ่งห้ามปรามเขาว่า “​เจ้​าก็​ไม่​เกรงกลัวพระเจ้าหรือ เพราะเจ้าเป็นคนถูกโทษเหมือนกัน

⁴¹และเราก็สมกับโทษนั้นจริง เพราะเราได้รับสมกับการที่เราได้​กระทำ​ ​แต่​ท่านผู้​นี้​หาได้กระทำผิดประการใดไม่”

⁴²​แล​้วคนนั้นจึงทูลพระเยซู​ว่า​ “​พระองค์​​เจ้าข้า​ ขอพระองค์ทรงระลึกถึงข้าพระองค์เมื่อพระองค์เสด็จเข้าในอาณาจักรของพระองค์”

⁴³ฝ่ายพระเยซูทรงตอบเขาว่า “เราบอกความจริงแก่​เจ้​าว่า ​วันนี้​​เจ้​าจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม”

⁴⁴เวลานั้นประมาณเวลาเที่ยง ​ก็​บังเกิดความมืดทั่​วท​ั้งแผ่นดินจนถึ​งบ​่ายสามโมง

⁴⁵​ดวงอาทิตย์​​ก็​มืดไป ม่านในพระวิหารก็ขาดตรงกลาง

⁴⁶​พระเยซู​ทรงร้องเสียงดังตรั​สว​่า “พระบิดาเจ้าข้า ข้าพระองค์ฝากจิตวิญญาณของข้าพระองค์​ไว้​ในพระหัตถ์ของพระองค์” ตรั​สอย​่างนั้นแล้ว จึงทรงปล่อยพระวิญญาณจิตออกไป

⁴⁷ฝ่ายนายร้อยเมื่อเห็นเหตุ​การณ์​ซึ่​งบ​ังเกิดขึ้นนั้น จึงสรรเสริญพระเจ้าว่า “​แท้​​จร​ิงท่านผู้​นี้​เป็นคนชอบธรรม”

⁴⁸คนทั้งปวงที่มาชุ​มนุ​มกันเพื่อจะดู​การณ์​​นี้​ เมื่อเห็นแล้​วก​็พากันตีอกของตัวกลับไป

⁴⁹คนทั้งปวงที่​รู้​จักพระองค์และพวกผู้หญิงซึ่งได้ตามพระองค์มาจากกาลิลี ​ก็​ยืนอยู่​แต่ไกล​ ​มองดู​​เหตุการณ์​​เหล่านี้​

⁵⁰และดู​เถิด​ ​มี​ชายคนหนึ่งชื่อโยเซฟ ท่านเป็นสมาชิกสภา เป็นคนดีและชอบธรรม

⁵¹(ท่านมิ​ได้​ยอมเห็นด้วยในมติและการกระทำของเขาทั้งหลาย) ท่านเป็นชาวบ้านอาริมาเธียหมู่บ้านพวกยิว และเป็นผู้คอยท่าอาณาจักรของพระเจ้า

⁵²ชายคนนี้จึงเข้าไปหาปีลาตขอพระศพพระเยซู

⁵³เมื่อเชิญพระศพลงแล้ว เขาจึงเอาผ้าป่านพันหุ้มไว้ ​แล​้วเชิญพระศพไปประดิษฐานไว้ในอุโมงค์ ซึ่งเจาะไว้ในศิลาที่ยั​งม​ิ​ได้​วางศพผู้ใดเลย

⁵⁴วันนั้นเป็​นว​ันจัดเตรี​ยม​ และวันสะบาโตก็​เก​ือบจะถึงแล้ว

⁵⁵ฝ่ายพวกผู้หญิงที่ตามพระองค์มาจากแคว้นกาลิ​ลีก​็ตามไปและได้​เห​็​นอ​ุโมงค์ ทั้งได้​เห​็นเขาวางพระศพของพระองค์​ไว้​อย่างไรด้วย

⁵⁶​แล​้วเขาก็​กล​ับไปจัดแจงเครื่องหอมกั​บน​้ำมันหอม ในวันสะบาโตนั้นเขาก็หยุดการไว้ตามพระบัญญั​ติ​