13امّا الأن تی ورجه اَیم و اَ حرفأنه زمانی گم کی دنیا میأن ایسم تا می شادییه خوشأنه میأن به کمال برسأنید.
14من تی کلامه اوشأنه فدم، امّا دنیا از اوشأن نفرت دأشتی، چونکی متعلق به دنیا نیییدی. هَطو کی من تعلّق نأرم.
15می درخوأست اَن نییه کی اوشأنه از اَ دنیا ببری، بلکی خوأیم از شَرور محافظت بوکونی.
16اوشأن به اَ دنیا تعلّق نأریدی هَطو کی من تعلّق نأرم.
17اوشأنه به وسیلهیه تی حقیقت تقدیس بوکون؛ تی کلام، حقیقته!
18هَطو کی تو مره به اَ دنیا اوسه کودی، منم اوشأنه اَ دنیا میأن اوسه کودم.
19من خودمه اوشأنه وستی تقدیس کونم، تا اوشأنم حقیقته اَمره تقدیس بیبید.
20«می درخوأست فقط اوشأنهره نییه، بلکی برای کسأنییه کی توسطه اوشأنه پیغام به من ایمأن اَوریدی.
21تا همه ایتأ بیبید، هَطو کی تو ای پئر در منی و من در تو، طوری بوکون کی اوشأنم در اَمأن بیبید، تا دنیا ایمأن بأوره کی تو مره اوسه کودی.
22و من جلالییه کی مره ببخشهیی، اوشأنه ببخشم، تا ایتأ بیبید، هَطویی کی اَمأن ایتأییم.
23من در اوشأن و تو در من، طوری بوکون کی اوشأنم کاملاً ایتأ بیبید، تا دنیا بدأنه کی تو مره اوسه کودی و اوشأنه هوطویی دوست دأشتی کی مره دوست دأشتی.
24ای پئر خوأیم اوشأنی کی مره ببخشهیی، می اَمره بیبید، هو جایی کی من ایسم، تا می جلاله بیدینید، جلالی کی تو مره ببخشهیی؛ چون قبل از اَنکی دنیا به وجود بأیه، مره دوست دأشتی.