1«انگور درخته حقیقی من ایسم و می پئر باغبأنه.
2هر شاخه‌یی کی از منه و میوه نأوره، می پئر اونه وَوینه، و هر شاخه‌یی کی میوه اَوره، اونه هَرَس کونه، تا زیادتر میوه بأوره.
3شومأن الأن بخاطره کلامی کی شمره بوگفتم، پاکیدی.
4در من بمأنید، و منم در شومأن مأنم. چونکی شاخه نتأنه از خودش میوه بأوره مگر اینکه در درخت بمأنه، شومأنم نتأنید میوه بأورید اگر در من نمأنید.
5«من درخته انگور ایسم و شومأن اونه شاخه‌یأنیدی. کسی کی در من بمأنه و منم در اون، میوه‌یه زیادی اَوره. چونکی بدونه من هیچی نتأنیدی بوکونید.
6اگر کسی در من نمأنه، مثله شاخه‌یی ایسه کی اونه دور تَوَدیدی و خوشکه به. خوشکه بوسته شاخه‌یأنه جمعَ کونیدی و آتشه میأن تَوَدیدی و سوزانیدی.
7اگر در من بمأنید و می کلام در شومأن بمأنه، هر چیزی کی بخوأیید و درخوأست بوکونید براَورده به.
8می پئره جلال در اَنه کی شومأن میوه‌یه زیادی بأورید و اَطویی می شاگرد بیدی.
9«هوطو کی می پئر مره دوست دأشتی، منم شمره دوست دأشتیم. در می محبت بمأنید.
10اگر می احکامه بدأرید، در می محبت مأنیدی، هَطو کی من می پئره احکامه بدأشتم و در اونه محبت مأنم.
11اَ حرفأنه شمره بوگفتم تا می شادی در شومأن بأیه و شیمی شادی کامل ببه.
12«می حکم اَنه کی همدیگره محبت بوکونید، هوطو کی من شمره محبت بوکودم.
13بیشتر از اَن محبتی وجود نأره کی کسی خو جانه فدایه خو دوستأن بوکونه.
14می دوستأن شومأنیدی، اگر اونچی کی شمره حکم بوکودم انجام بدید!
15دِ شمره غلام دونوخوأنم، چونکی غلام از خو اربابه کارأن خبر نأره، بلکی شمره می دوست دأنم، چونکی هر چی کی از می پئر بیشنَوستم، شمره از اون باخبر بوکودم.
16شومأن نیبید کی مره انتخاب بوکودیدی، بلکی من شمره انتخاب بوکودم و قرار بنَم کی بیشید و میوه بأورید و شیمی میوه بمأنه، تا هر چی از می پئر به نامِ من بخوأیید، شمره فده.
17می حکم به شومأن اَنه کی همدیگره محبت بوکونید!
18«اگر دنیا از شومأن نفرت بدأره، به یاد بأورید کی قبل از شومأن، از من نفرت دأشتی.
19اگر متعلق به دنیا بید، دنیا شمره مثله خو کسأن دوست دأشتی. امّا به دنیا تعلّق نأریدی، من شمره از دنیا انتخاب بوکودم، بخاطره اَنه کی دنیا از شومأن نفرت دأره.
20کلامی‌یه کی شمره بوگفتم به یاد بأورید: ‹غلام از خو ارباب بزرگتر نی‌یه.› اگر مره آزار بدَییدی، شیمی اَمره‌یم هَطو کونیدی و اگر می کلامه بدأشتیدی، شیمی کلامه هم دأریدی.
21امّا همه‌یه اَ کارأنه می نامِ وستی شیمی اَمره کونیدی چونکی اونی کی مره اوسه کوده اونه نشنأسیدی.
22اگر نَمو بیم و اَشأنه اَ حرفأن نزه بیم، گناهی نأشتیدی، امّا الأن هیچ بهانه‌یی برای خوشأنه گناهأن نأریدی.
23کسی کی از من نفرت بدأره، از می پئرم نفرت دأره.
24اگر اوشأنه‌ره کاری نوکوده بیم کی بجز من کسی نوکوده، گناهی نأشتیدی، امّا الأن با اَنکی او کارأنه بیده‌ییدی، هم از من، هم از می پئر نفرت دأریدی.
25اَطویی‌یه کی، کلامی کی در خوشأنه تورات بَمو، ثابت ببه کی: ‹از من بی‌دلیل نفرت دأریدی.›
26«امّا چون او پشتیبان کی از طرفه پئر روانه به، بأیه، یعنی روحه راستی کی از پئره ورجه اَیه، اون خودش می وستی شهادت دهه.
27و شومأنم بأید شهادت بدید چونکی از اوّل می اَمره بید.
