1«آمین، آمین، شمره گم، کسی کی از در، وارده طویله‌یه گوسفندأن نبه، بلکی از رایه دیگر وارد ببه، دوزد و راهزنه.
2امّا اونی کی از در وارده به، چوپانه گوسفندأنه.
3دربان، درَ اونه‌ره بازه کونه و گوسفندأن اونه آوازه ایشنَویدی. اون خو گوسفندأنه به نام دوخوأنه و اوشأنه بیرون بره.
4وختی تمامه خو گوسفندأنه بیرون بره، جلوتر از اوشأن قدم اوسَنه و گوسفندأن اونه دونبالسر شیدی، چونکی اونه صدایه شنأسیدی.
5امّا هرگز بیگانه دونبالسر نیشیدی، بلکی از اون فرار کونیدی، چونکی اونه صدایه نشنأسیدی.»
6عیسی اَ مَثَله اوشأنه‌ره بوگفته، امّا نفهمستیدی کی اوشأنه چی گفتن دره.
7پس ایدفعه دیگر اوشأنه بوگفته: «آمین، آمین، شمره گم، من گوسفندأنه‌ره ‹در› ایسم!
8اوشأنی کی از من پیشتر بَموییدی همگی دوزد و راهزنید، امّا گوسفندأن اوشأنه حرفه گوش نوکودیدی.
9من ‹در› ایسم! هر کی از می راه وارد ببه، نجات پیدا کونه و آزادأنه بودورون اَیه و بیرون شه و چراگاه پیدا کونه.
10دوزد نأیه، مگر اَنکی دوزدی بوکونه و بوکوشه و نابود بوکونه. من بَموم تا اَشأن زندگی‌یه اَبدی پیدا بوکونید و از او زندگی‌یه اَبدی به فراوانی بهره ببرید!
11«چوپانه خوب من ایسم! چوپانه خوب خو جانه گوسفندأنه‌ره نِهه.
12کارگر چوپانه مأنستن نی‌یه و گوسفندأن اونه‌شین نی‌ییدی. هر وخت بیدینه گرگ اَمون دره، گوسفندأنه وله کونه و فرار کونه و گرگ گوسفندأنه حمله کونه و اوشأنه پراکنده کونه.
13کارگر فرار کونه، چره کی کارگره و به فکر گوسفندأن نی‌یه.
14چوپانه خوب من ایسم! من می گوسفندأنه شنأسم و می گوسفندأن مره شنأسیدی.
15هوطو کی پئر مره شنأسه، منم پئره شنأسم. من می جانه گوسفندأنه‌ره نَهم.
16گوسفندأنه دیگری‌یم دأرم کی از اَ طویله نی‌ییدی. اوشأنه بأید بأورم و اوشأن می صدایه گوش کونیدی. اون وخت ایتأ گله بیدی با ایتأ چوپان.
17پئر، هَنه وستی مره دوست دأره کی من می جانه نَهم تا اونه پس فیگیرم.
18هیچکس اونه از من فینگیره، بلکی من به میلِ خودم اونه فدم. اختیارشه دأرم کی فدم و اختیارشه دأرم کی اونه پس فیگیرم. اَ حکمه از می پئره فیگیفتم.»
19به دلیله اَ حرفأن ایدفعه دیگر یهودیأنه میأن اختلاف دکفته.
20خیلی‌یأن از اوشأن بوگفتیدی: «اون دیوبزه و دیوأنه‌یه. چره اونه حرفأنه گوش کونیدی؟»
21امّا دیگرأن بوگفتیدی: «اَشأن ایتأ دیوبزه حرفأن نی‌یه. آیا دیو تأنه کورأنه چشمأنه بازه کونه؟»
22زمان برگزاری عیده وقف اورشلیمه میأن فَرسه بو. زمستان بو
23و عیسی معبده میأن، اِیوانه سلیمانه میأن راه شویی.
24یهودیأن اونه دور جمعَ بوستیدی و بوگفتیدی: «تا کی خوأیی اَمَره شکّه میأن بدأری؟ اگر مسیح ایسی، اَمَره آشکارا بوگو.»
25عیسی جواب بده: «شمره بوگفتم، امّا باور نوکونیدی. کارأیی کی من به نامِ می پئر کونم، مره شهادت دیهیدی.
26امّا شومأن ایمأن نأوریدی، چونکی از می گوسفندأن نی‌ییدی.
27می گوسفندأن، می صدایه گوش کونیدی. من اوشأنه شنأسم و اوشأن می دونبال اَییدی.
28من اوشأنه زندگی‌یه اَبدی بخشم و یقیناً هرگز هلاکه نیبیدی و کسی اوشأنه از می دست نتأنه بدوزده.
29می پئر کی اوشأنه مره ببخشه، از همه پیله‌تره و هیچکس نتأنه اوشأنه از می پئره دست بدوزأنه.
30من و پئر ایتأییم.»
31اون وخت ایدفعه دیگر یهودیأن سنگ اوسَدیدی تا اونه سنگساره کونید.
32عیسی اوشأنه بوگفته: «کارأیه خوبه زیادی از می پئر شمره نیشأن بدَم، بخاطره کویتأ خوأییدی مره سنگساره کونید؟»
33جواب بدَییدی: «بخاطره کاره خوب نی‌یه کی تره سنگسار کونیم، بلکی بخاطره اَنکی کفر گی. چونکی انسانی و خودته خدا خوأنی!»
34عیسی اوشأنه بوگفته: «مگر در شیمی تورات نَمو کی خدا بوگفته، شومأن خدایأنید؟
35هیچ قسمتی از کیتابه مقدّس از اعتبار ساقطه نیبه. اگر اوشأنی کی کلامه خدا اوشأنه فَرسه، خدایأن خوأنده بیبید،
36چوطو تأنیدی کسی‌یه کی پئر اونه وقف بوکوده و به دنیا اوسه کوده، بیگید کی: ‹کفر گه،› تنها به اَ خاطر کی بوگفتم خدا پسرم؟
37اگر می پئره کارأنه بجا نأورم، می کلامه باور نوکونید.
38امّا اگر بجا اَورم، حتی اگر می کلامه باور نأریدی، دسته کم به اونه کارأن ایمأن بأورید تا بدأنید و باور بدأرید کی پئر در منه و من در پئر.»
39اون وخت ایدفعه دیگر خوأستیدی کی اونه گرفتاره کونید، ولی از اوشأنه دست در بوشو.
40بعد از اون، عیسی به او طرفه رودِ اُردن، اویه کی یحیی قبلاً تعمید دَیی، بوشو و اویه بِیسه.
41خیلی‌یأن عیسی ورجه بَموییدی. اوشأن گفتیدی: «هرچند کی یحیی هیچ معجزه‌یی نوکوده، ولی هر اونچی کی درباره‌یه اَ شخص بوگفته، حقیقت دأشتی.»
42پس خیلی‌یأن اویه به عیسی ایمأن بأوردیدی.
