13 امّا الأن تی ورجه اَیم و اَ حرفأنه زمانی گم کی دنیا میأن ایسم تا می شادی‌یه خوشأنه میأن به کمال برسأنید.
14 من تی کلامه اوشأنه فدم، امّا دنیا از اوشأن نفرت دأشتی، چونکی متعلق به دنیا نی‌ییدی. هَطو کی من تعلّق نأرم.
15 می درخوأست اَن نی‌یه کی اوشأنه از اَ دنیا ببری، بلکی خوأیم از شَرور محافظت بوکونی.
16 اوشأن به اَ دنیا تعلّق نأریدی هَطو کی من تعلّق نأرم.
17 اوشأنه به وسیله‌یه تی حقیقت تقدیس بوکون؛ تی کلام، حقیقته!
18 هَطو کی تو مره به اَ دنیا اوسه کودی، منم اوشأنه اَ دنیا میأن اوسه کودم.
19 من خودمه اوشأنه وستی تقدیس کونم، تا اوشأنم حقیقته اَمره تقدیس بیبید.
20 «می درخوأست فقط اوشأنه‌ره نی‌یه، بلکی برای کسأنی‌یه کی توسطه اوشأنه پیغام به من ایمأن اَوریدی.
21 تا همه ایتأ بیبید، هَطو کی تو ای پئر در منی و من در تو، طوری بوکون کی اوشأنم در اَمأن بیبید، تا دنیا ایمأن بأوره کی تو مره اوسه کودی.
22 و من جلالی‌یه کی مره ببخشه‌یی، اوشأنه ببخشم، تا ایتأ بیبید، هَطویی کی اَمأن ایتأییم.
23 من در اوشأن و تو در من، طوری بوکون کی اوشأنم کاملاً ایتأ بیبید، تا دنیا بدأنه کی تو مره اوسه کودی و اوشأنه هوطویی دوست دأشتی کی مره دوست دأشتی.
24 ای پئر خوأیم اوشأنی کی مره ببخشه‌یی، می اَمره بیبید، هو جایی کی من ایسم، تا می جلاله بیدینید، جلالی کی تو مره ببخشه‌یی؛ چون قبل از اَنکی دنیا به وجود بأیه، مره دوست دأشتی.
