1«اَ چیزأنه شمره بوگفتم تا از راه بدره نیبید!
2شمره از کنیسه‌یأن بیرونه کونیدی. حتی زمانی فَرسه کی هر کی شمره بوکوشه، فکر کونه کی خدایه خدمت بوکوده.
3اَ کارأنه کونیدی، چونکی نه پئره شنأسیدی نه مره!
4اَ حرفأنه شمره بوگفتم تا وخته اونه انجام فَرسه، به یاد بأورید کی شمره آگاه بوکوده بوم. اوشأنه از اوّل شمره نوگفتم، چونکی خودم شیمی اَمره بوم.
5«الأن کسی کی مره اوسه کوده اونه ورجه شوئون درم و هیچ‌کدام ونَورسیدی ‹کویه شوئون دری؟›
6امّا می حرفأنه وستی شیمی دیل پُر از غم بوبوسته.
7با اَ حال من شمره حقیقته گم کی می شوئون به نفعِ شومأنه، چونکی اگر نشم، او پشتیبان شیمی ورجه نأیه، امّا اگر بشم، اونه شیمی ورجه اوسه کونم.
8و وختی اَیه، جهانه از اونه گناه، و از عدالته خداوند، و از روزِ داوری آگاه کونه.
9گناهه جهان، بی‌ایمانی به منه.
10عدالت فراهمه، چونکی من پئره ورجه شوئون درم و دِ مره نیدینیدی.
11داوری اَیه چونکی رئیسه اَ جهان داوری بوبوسته.
12«خیلی چیزأنه دیگر دأرم کی شمره بگم، امّا الأن طاقتِ اونه ایشنَوستنه نأریدی.
13امّا وختی روحه راستی بأیه، شمره به طرفه حقیقت هدایت کونه. چونکی اون از طرفه خودش حرفی نزنه، بلکی اونچی‌یه کی ایشنَوه، گه، و اونچی‌یه کی پیش اَیه، شمره خبر دهه.
14اون مره جلال دهه، چونکی اونچی‌یه کی از من فیگیره، شمره خبر دهه.
15هر چیزی کی پئره‌شینه، می‌شینم ایسه. هَنه وستی بوگفتم کی اونچی‌یه کی از من فیگیره، شمره خبر دهه.
16«پس از مدته کمی، دِ مره نیدینیدی، بعد از مدته کمه دیگری بازم مره دینیدی.»
17اون وخت بعضی از اونه شاگردأن همدیگره بوگفتیدی: «اونه منظور از اَ حرفأن چی‌یه کی: ‹پس از مدته کمی، دِ مره نیدینیدی و پس از مدته کمه دیگری بازم مره دینیدی›؟ یا اَنکی گه ‹چونکی پئره ورجه شوئون درم›؟»
18پس همدیگره گفتیدی: «اَ ‹مدته کمی› کی گه، چی‌یه؟ اونه منظوره نفهمیم؟»
19امّا عیسی قبلاً دأنستی کی خوأییدی از اون سؤال بوکونید؛ پس اوشأنه بوگفته: «آیا اَنه وستی همدیگره اَمره بحث کونیدی کی بوگفتم ‹پس از مدته کمی، دِ مره نیدینیدی، و پس از مدته کمه دیگری بازم مره دینیدی؟›
20آمین، آمین، شمره گم، شومأن گریه و زاری کونیدی امّا دنیا خوشحاله به. شومأن غمگینه بیدی، امّا شیمی غم به شادی تبدیله به.
21زن تا وخته زأیمأن درد کشه، چونکی اونه وخت فَرسه. امّا وختی کی اونه زأی به دنیا بَمو، دِ خو درده به یاد نأوره، چونکی خوشحاله از اَنکی انسانی به دنیا بَمو.
22هَطو کی شومأنم الأن غمگینیدی، امّا بازم شمره دینم کی شیمی دیل شاده به و هیچکس او شادی‌یه از شومأن فینگیره.
23او روز دِ چیزی از من نخوأییدی. آمین، آمین، شمره گم، هر چی از پئر به نامِ من بخوأیید، اونه شمره فده.
24تا الأن به نامِ من چیزی نخوأستیدی. بخوأیید تا پیدا بوکونید و شیمی شادی کامله به.
25«اَ چیزأنه مَثَله اَمره شمره بوگفتم، امّا زمانی فَرسه کی، دِ شیمی اَمره اَجور حرف نزنم، بلکی آشکارا در مورده پئر شمره گم.
26او روز به نامِ من تقاضا کونیدی و شمره نگم کی من از طرفه شومأن از پئر تقاضا کونم.
27چره کی پئر خودش شمره دوست دأره، چونکی شومأن مره دوست دأشتیدی و ایمأن بأوردیدی کی از خدا ورجه بَموم.
28من از پئره ورجه بَموم و به اَ دنیا وارده بوستم، و الأن اَ دنیایه ترکه کونم و پئره ورجه شم.»
29اون وخت اونه شاگردأن بوگفتیدی: «الأن آشکارا حرف زنی، نه مَثَله اَمره.
30الأن دِ دأنیم کی از همه چیز آگاهی و حتی احتیاج نأری کسی خو سؤاله تی اَمره در میأن بنَه. هَنه وستی ایمأن دأریم کی از خدا ورجه بَمویی.»
31عیسی اوشأنه بوگفته: «آیا الأن واقعاً ایمأن دأریدی؟
32ولی زمانی فَرسه کی، و حقیقتاً الأن فَرسه کی پخشه بیدی و هر کی خو خانه و زندگی سر شه و مره تنها نَهه. ولی من تنها نی‌یم، چونکی پئر می اَمره‌یه.
33اَ چیزأنه شمره بوگفتم تا در من آرامش بدأرید، دنیا میأن شومأن به زحمت دکفیدی؛ ولی شیمی دیل قوی ببه، چونکی من بر دنیا غلبه بوکودم.»
