1عیسی پس از گفتنه اَ حرفأن خو شاگردأنه اَمره به او طرفه دره‌یه قِدْرون بوشو. در اویه باغی نَهه بو و عیسی خو شاگردأنه اَمره اویه بوشو.
2امّا یهودا، اونه تسلیم‌کوننده، او محله شنأختی، چونکی عیسی و اونه شاگردأن همیشه در او محل جمعَ بوستیدی.
3پس یهودا گروهی از سربازأن و مأمورأنه سرأنه کاهنأن و فَریسیأنه اوسَده و به اویه بَمو، اوشأن چراغ و مشعل و اسلحه اَمره اویه فَرسه‌ییدی.
4عیسی با اونکی دأنستی چی رخ دهه، جلو بوشو و اوشأنه بوگفته: «کی دونبال گردیدی؟»
5جواب بدَییدی: «عیسایه ناصری دونبال.» بوگفته: «منم!» یهودایه خائنم اوشأنه اَمره بو.
6وختی عیسی بوگفته، «منم» اوشأن عقب عقب بوشوییدی و زمینه رو بکفتیدی.
7عیسی ایبارِ دیگرم از اوشأن وَورسه: «کی دونبال گردیدی؟» بوگفتیدی: «عیسایه ناصری دونبال.»
8جواب بده: «شمره بوگفتم کی من خودمم. پس اگر مره خوأییدی، وئلید اَشأن بیشید.»
9اَنه بوگفته تا اونچی کی قبلاً بوگفته بو، ثابت ببه کی: «هیچ‌کدام از اوشأنی کی مره ببخشه‌یی، از دست ندم.»
10اون وخت شَمعونِ پِطرُس شمشیری‌یه کی دأشتی، بیرون بأورده و ضربه‌یی به خادمه کاهنِ اعظم بزه و اونه گوشِ راسته وَوِه. اونه خادمه نام مالخوس بو.
11عیسی پِطرُسَ بوگفته: «تی شمشیره غلاف بوکون. آیا نبأید او جامِ کی پئر مره فده، بنوشم؟»
12اون وخت سربازأن، خوشأنه فرمانده و مأمورأنه یهودی اَمره، عیسایه دستگیر بوکودیدی و اونه دستأنه دَوَستیدی.
13اوّل اونه حَنّا ورجه ببردید. حَنّا، قیافا زن پئر بو و او زمان کاهنِ اعظم بو.
14قیافا اونی بو کی یهودیأنه توصیه کودی کی بهتره اینفر بخاطره قوم بیمیره.
15شَمعونِ پِطرُس و ایتأ شاگرده دیگر عیسی دونبالسر بوشوییدی. او شاگرد از آشنایأنه کاهنِ اعظم بو. پس عیسی اَمره وارده حیاطه خانه‌یه کاهنِ اعظم بوبوسته.
16امّا پِطرُس درِ پشت بِیسه. او شاگردی کی از آشنایأنه کاهنِ اعظم بو، بیرون بوشو و کنیزه اَمره کی دربان بو، حرف بزه و پِطرُسَ به خانه دورون ببرده.
17اون وخت او کنیز پِطرُسَ بوگفته: «مگر تو از شاگردأنه او مرد نی‌یی؟» پِطرُس جواب بده: «نی‌یم.»
18هوا سرد بو. خادمأن و مأمورأن زغاله اَمره آتشی چأکوده بید و اونه دور جمعَ بوسته بید و خوشأنه گرمه کودیدی. پِطرُسم اوشأنه اَمره ایسه بو و خودشه گرمه کودی.
19پس کاهنِ اعظم از عیسی درباره‌یه اونه شاگردأن و اونه تعالیم وَورسه.
20عیسی جواب بده: «من به دنیا آشکارا حرف بزم و همیشه کنیسه و معبده میأن کی یهودیأن اویه جمعَ بیدی، تعلیم بدَم و چیزی‌یه مخفیأنه نوگفتم.
21چره از من وَورسی؟ از اوشأنی وَورس کی می حرفأنه بیشنَوستیدی؛ اوشأن بهتر دأنیدی کی من اوشأنه چی بوگفتم.»
22وختی اَنه بوگفته، ایتأ از قراولأن کی اویه ایسه بو، ایتأ سیلی اونه صورته بزه و بوگفته: «اَطو کاهنِ اعظمِ جواب دیهی؟»
23عیسی جواب بده: «اگر خطا بوگفتم، بر می خطا شهادت بدَن، امّا اگر راست بوگفتم، چره مره زنی؟»
24اون وخت حَنّا اونه با دسته دَوَسته اوسه کوده قیافا کاهنِ اعظمِ ورجه.
25موقعی کی شَمعونِ پِطرُس ایسه بو و خودشه گرمه کودن دوبو، بعضی‌یأن اونه بوگفتیدی: «مگر تو از اونه شاگردأن نی‌یی؟» اون انکار بوکوده و بوگفته: «نه! نی‌یم.»
26ایتأ از خادمأنه کاهنِ اعظم اویه ایسه بو. اون از بستگأنه کسی بو کی پِطرُس اونه گوشِ وَوِه بو، بوگفته: «مگر من خودم تره اونه اَمره او باغه میأن نیدم؟»
27پِطرُس بازم انکار بوکوده. هو لحظه ایتأ خروس بخوأنده.
28یهودیأن عیسایه از قیافا ورجه به کاخِ فرمانداره رومی ببردیدی. وخته سحر بو. اوشأن خودشأن وارده کاخ نوبوستیدی تا نجسته نیبید و بتأنید پِسَخَ بوخورید.
29پس پیلاتُس اوشأنه ورجه بَمو و وَورسه: «اَ مردَ به چی جُرمی متهم کونیدی؟»
30جواب بدَییدی و بوگفتیدی: «اگر جُرمی نأشتی، اونه به تو تسلیمه نوکودیم.»
31پیلاتُس اوشأنه بوگفته: «شومأن خودتأن اونه ببرید و طبقِ شیمی شریعت اونه محاکمه بوکونید.» یهودیأن بوگفتیدی: «اَمأن اجازه نأریم کسی‌یه اعدام بوکونیم.»
32به اَ طریق عیسی حرفأن در مورده اَنکی چی جور مرگی در انتظاره اونه، ثابته به.
33پس پیلاتُس به کاخ وأگردسته و عیسایه دوخوأده و اونه بوگفته: «آیا تو پادشایه یهودی؟»
34عیسی جواب بده: «آیا اَنه تو خودت گی، یا دیگرأن درباره‌یه من تره بوگفتیدی؟»
35پیلاتُس جواب بده: «مگر من یهودی‌یم؟ تی قوم و سرأنه کاهنأن تره به من تسلیم بوکودیدی. مگر چی بوکودی؟»
36عیسی جواب بده: «می پادشاهی از اَ دنیا نی‌یه. اگر می پادشاهی از اَ دنیا بو، می خادمأن جنگستیدی تا من به دسته یهودیأن دستگیره نبم. امّا می پادشاهی از اَ دنیا نی‌یه.»
37پیلاتُس اونه بوگفته: «پس تو پادشاهی؟» عیسی جواب بده: «تو خودت گی کی من پادشاهم. من هَنه وستی به دنیا بَموم تا حقیقته شهادت بدَم. پس هر کسی کی به حقیقت تعلّق دأره، می صدایه گوش کونه.»
38پیلاتُس بوگفته: «حقیقت چیسه؟» وختی پیلاتُس اَنه بوگفته، بازم بوشو بیرون یهودیأنه ورجه و اوشأنه بوگفته: «من هیچ دلیلی اونه محکوم کودنه‌ره نیدینم.
39امّا شومأن ایتأ رسم دأریدی کی در روزِ پِسَخ ایتأ زندانی‌یه شمره آزاده کونم. آیا خوأییدی کی پادشاه یهوده آزاده کونم؟»
40اوشأن در جواب، داد بزه‌ییدی: «اونه نه! بلکی بارْاَبّایه آزاده کون!» (بارْاَبّا راهزن بو.)
