1«شیمی دیل نیگران نبه! به خدا ایمأن بدأرید، به منم ایمأن بدأرید.
2می پئره خانه میأن منزل زیاده، وگر نه شمره گفتیم. شوئون درم تا جایی شمره حاضره کونم.
3اون وخت کی بوشوم و جایی شمره حاضره کودم، بعداً اَیم و شمره می ورجه برم، تا جایی کی من ایسم شومأنم بِیسید.
4جایی کی من شوئون درم، او رایه دأنیدی.»
5توما اونه بوگفته: «اَمأن حتی نأنیمی کویه شوئون دری، پس چوطو تأنیم رایه بدأنیم؟»
6عیسی اونه بوگفته: «راه و راستی و حیات من ایسم، هیچکس می پئره ورجه نأیه مگر به واسطه‌یه من.
7اگر مره شنأختیدی، می پئرم شنأختیدی. امّا بعد از اَن، اونه شنأسیدی و اونه بیده‌ییدی.»
8فیلیپُس اونه بوگفته: «ای سرور، پئره اَمَره نیشأن بدَن، هَن اَمَره کافی‌یه.»
9عیسی اونه بوگفته: «فیلیپُس، خیلی وخته کی شیمی اَمره ایسم، هنوز مره نشنأختی؟ کسی کی مره بیده، پئره بیده. پس چوطو ایسه کی گی ‹پئره اَمَره نیشأن بدَن›؟
10آیا باور نأری کی من در پئرم و پئرم در من؟ حرفأنی کی من شمره گم از خودم نی‌یه، بلکی از پئری‌یه کی در من ساکنه، اونه کی خو کارأنه به انجام رسأنه.
11اَ حرفه کی من گم باور بوکونید کی من در پئرم و پئرم در من؛ وگر نه اونه کارأنه وستی باور بوکونید کی من در پئرم و پئرم در من.
12«آمین، آمین، شمره گم، اونی کی به من ایمأن بدأره، اونم کارأنی کی من کونم انجام دهه، و حتی کارأنه بزرگتر از اونم انجام دهه، چونکی من پئره ورجه شوئون درم.
13و به نامِ من هر چیزی کی بخوأیید، من اونه انجام دهم، تا پئر در پسر جلال پیدا بوکونه.
14اگر چیزی به نامِ من بخوأیید من اونه انجام دهم.
15«اگر مره دوست بدأرید، می احکامه دأریدی.
16و من از پئر خوأیم و اون، پشتیبانه دیگری شمره فده کی همیشه شیمی اَمره بِیسه،
17یعنی روحه راستی کی دنیا نتأنه اونه قبول بوکونه، چونکی نه اونه دینه و نه اونه شنأسه، امّا شومأن اونه شنأسیدی، چره کی شیمی ورجه ساکنه به و در آینده شیمی میأن ایسه.
18«شمره بی‌کس نَنم، شیمی ورجه اَیم.
19بعد از مدتی دنیا مره نیدینه، امّا شومأن مره دینیدی. چونکی من زنده‌یم، شومأنم زندگی کونیدی.
20در او روز فهمیدی کی من در پئر ایسم و شومأن در من و منم در شومأن.
21اونی کی می احکامه بدأره و از اوشأن پیروی بوکونه، اون مره دوست دأره؛ و اونی کی مره دوست دأره، می پئرم اونه دوست دأره و منم اونه دوست دأرم و خودمه اونه‌ره آشکاره کونم.»
22یهودا (نه اون یهودایه اِسْخَریوطی) از اون وَورسه: «ای سرور، چوطویه کی خوأیی خودته اَمَره آشکاره کونی، امّا نه اَ دنیاره؟»
23عیسی جواب بده: «اگر کسی مره دوست بدأره، می کلامه دأره، و می پئرم اونه دوست دأره و اَمأن اونه ورجه اَییم و اونه اَمره زندگی کونیم.
24اونی کی مره دوست نأره، می کلامم اطاعت نوکونه، و اَ کلامه کی ایشنَویدی از من نی‌یه، بلکی از پئری‌یه کی مره اوسه کوده.
25«اَ چیزأنه تا الأن کی شیمی اَمره ایسم، شمره بوگفتم.
26امّا او پشتیبان، یعنی روح‌القدس، کی پئر اونه به نامِ من اوسه کونه، اون همه چیزه شمره یاد دهه و هر اونچی کی من شمره بوگفتم، شمره به یاد اَوره.
27شمره آرامش بجا نَهم، می آرامشه شمره فدم. اونچی کی من شمره فدم اونی نی‌یه کی دنیا شمره فده. شیمی دیل نیگران و هراسان نبه.
28بیشنَوستیدی کی شمره بوگفتم ‹من شوئون درم. امّا بازم شیمی ورجه اَیم.› اگر مره دوست بدأشته بید، خوشحاله بوستیدی کی می پئره ورجه شوئون درم، چونکی پئر از من بزرگتره.
29الأن اَنه قبل از اَنکی چیزی پیش بأیه شمره بوگفتم، تا وختی کی اتفاق دکفه، ایمأن بأورید.
30وخته زیادی نمأنسته کی شیمی اَمره حرف بزنم، چونکی رئیسه اَ دنیا اَمون دره، اون هیچ قدرتی بر من نأره.
31امّا من کاری‌یه کونم کی پئر مره دستور بده، تا دنیا بدأنه کی پئره دوست دأرم. ویریزید، بیشیم.
