1مردی ایلعازَر نام مریض بو. اون از مردمأنه بیت‌عَنْیا بو، دِهی کی مریم و اونه خواخور مارتا اویه‌شین بید.
2مریم او زنی بو کی عیسی پایأنه معطر بوکوده و خو گیسه اَمره اونه خوشکه کوده. اونه برأر ایلعازَر مریضه بوسته بو.
3پس ایلعازَرِ خواخورأن، عیسی‌ره پیغام بدَییدی و بوگفتیدی: «ای سرور، تی دوستِ عزیز مریضه.»
4عیسی وختی اَ خبره بیشنَوسته بوگفته: «اَ مریضی مرگه اَمره به آخر نرسه، بلکی خدا جلاله وستی‌یه، تا خدا پسر، توسطه اونه مریضی جلال پیدا بوکونه.»
5عیسی مارتا و اونه خواخور و ایلعازَرَ دوست دأشتی.
6پس وختی بیشنَوسته کی ایلعازَر مریضه، دو روز دیگرم در جایی کی ایسه بو، بِیسه.
7بعد از اون، خو شاگردأنه بوگفته: «بأیید بازم به یهودیه بیشیم.»
8اونه شاگردأن بوگفتیدی: «اوستاد، چند روزِ پیش بو کی یهودیأن خوأستیدی تره سنگساره کونید، تو بازم خوأیی اویه بیشی؟»
9عیسی جواب بده: «مگر هر روز دوازده ساعت نی‌یه؟ اونی کی در روز راه شه لغزش نوخوره، چونکی نوره اَ دنیایه دینه.
10امّا اونی کی در شب راه شه لغزش خوره، چونکی نوری نأره.»
11بعد از اَ حرفأن، اوشأنه بوگفته: «اَمی رفق ایلعازَر خوفته، امّا شوئون درم تا اونه بیداره کونم.»
12پس شاگردأن اونه بوگفتیدی: «ای سرور، اگر خوفته، خوره خوره خوب به.»
13امّا عیسی از اونه مرگ حرف زه‌یی، در حالی کی اونه شاگردأن فکر کودیدی کی گه اون خوفته.
14اون وخت عیسی آشکارا اوشأنه بوگفته: «ایلعازَر بمَرده.
15شیمی وستی خوشحالم کی اویه نِیسه بوم، تا ایمأن بأورید. امّا الأن اونه ورجه بیشیم.»
16پس توما کی به دوقولو معروف بو، شاگردأنه بوگفته: «بأیید اَمأنم بیشیم و اونه اَمره بیمیریم.»
17وختی عیسی اویه فَرسه، بفهمسته کی چهار روزِ ایلعازَرَ قبره میأن بنَه‌ییدی.
18بیت‌عَنْیا حدوداً سه کیلومتر اورشلیمه اَمره فاصله دأشتی.
19یهودیأنه زیادی مریم و مارتا ورجه بَمو بید تا اوشأنه بخاطره مرگه ایلعازَر تسلی بدید.
20پس وختی مارتا بیشنَوسته کی عیسی اویه اَمون دره، اونه استقبال بوشو. امّا مریم خانه میأن بِیسه.
21مارتا عیسایه بوگفته: «ای سرور، اگر اَیه بِیسه بی، می برأر نَمردی.
22امّا دأنم کی الأن اگر هر چی از خدا بخوأیی، تره فده.»
23عیسی اونه بوگفته: «تی برأر زندَه به.»
24مارتا اونه بوگفته: «دأنم کی در روزِ قیامت زندَه به.»
25عیسی بوگفته: «قیامت و حیات من ایسم. اونی کی مره ایمأن بأوره، حتی اگر بیمیره بازم زندَه به.
26و هر کی زنده‌یه و مره ایمأن دأره، یقیناً تا اَبد نیمیره. آیا اَنه باور کونی؟»
27مارتا بوگفته: «بله، ای سرور، من ایمأن دأرم کی تو ایسی مسیح، خدا پسر، اونی کی بأید به جهان بَمو بی.»
28اَنه بوگفته و بوشو خو خواخور مریمه دوخوأده و خلوتی اونه بوگفته: «اوستاد اَیه ایسه و تره دوخوأنه.»
29مریم وختی اَنه بیشنَوسته، بدونه معطلی ویریشته و اونه ورجه بوشو.
30عیسی هنوز وارده دهکده نوبوسته بو، بلکی جایی ایسه بو کی مارتا اونه ملاقات بوکوده بو.
31یهودیأنی کی مریمه اَمره خانه میأن ایسه بید و اونه تسلی دَییدی، وختی بیده‌ییدی کی مریم عجله اَمره ویریشته و بیرون بوشو، اونه دونبالسر بوشوییدی، فکر کودیدی کی قبره سر شوئون دره تا اویه گریه و زاری بوکونه.
32وختی مریم اویه فَرسه کی عیسی ایسه بو، اونه بیده و اونه پا زیر بکفته و بوگفته: «ای سرور، اگر اَیه بِیسه بی، می برأر نَمردی!»
33وختی عیسی، گریه و زاریه مریم و یهودیأنی کی اونه اَمره همرأه بید، بیده، اونه روح آشفته و سخت منقلبه بوسته.
34وَورسه: «اونه کویه بنَه‌ییدی؟» بوگفتید: «ای سرور، بیأ و بیدین.»
35عیسی گریه بوکوده.
36پس یهودیأن بوگفتیدی: «بیدینید چقدر اونه دوست دأشتی.»
37امّا بعضی‌یأن بوگفتیدی: «آیا کسی کی او مردِ کوره چشمأنه بینا بوکوده، نتأنستی ایلعازَرَ مرگه جلویه بیگیره؟»
38بعد از اون، عیسی، در حالی کی باز آشفته بو، قبره سر بَمو. قبر، غاری بو کی اونه دهأنه رو سنگی بنَه بید.
39بفرمأسته: «سنگه اوسَنید.» مارتا میّتِ خواخور بوگفته: «ای سرور، الأن دِ بویه بد دهه، چونکی چهار روز بوگذشته.»
40عیسی اونه بوگفته: «مگر تره نوگفتم کی اگر ایمأن بأوری، خدا جلاله دینی؟»
41پس سنگه اوسَدیدی. اون وخت عیسی آسمانه نیگاه بوکوده و بوگفته: «پئر تره شکر کونم کی مره بیشنَوستی.
42من دأنستیم کی همیشه مره ایشنَوی. امّا اَنه کسأنی وستی بوگفتم کی در اَیه ایسه‌ییدی، تا ایمأن بأورید کی تو مره اوسه کودی.»
43اَنه بوگفته و بعد از اَن، صدایه بلنده اَمره دوخوأده: «ایلعازَر، بیرون بیأ!»
44پس او میّت کی اونه دست و پایه کفنه اَمره دَوَسته بید و اونه صورته ایتأ دستماله اَمره بپوشأنه بید، بیرون بَمو. عیسی اوشأنه بوگفته: «اونه بازه کونید و وئلید بشه.»
45پس خیلی از یهودیأنی کی به دِئنه مریم بَمو بید و عیسی کاره بیده بید، اونه ایمأن بأوردیدی.
46امّا بعضی‌یأن بوشوییدی فَریسیأنه ورجه و اوشأنه از اونچی کی عیسی بوکوده بو، خبر بدَییدی.
47پس سرأنه کاهنأن و فَریسیأن بینیشتیدی و مشورت بوکودیدی. بوگفتیدی: «چی بوکونیم؟ اَ مرد معجزاته زیادی ظاهره کونه.
48اگر وئلیم اون، هوطو پیش بشه، همه به اون ایمأن اَوریدی و رومیأن اَییدی و اَ مکانه و اَ قومه از اَمی دست بیرون اَوریدی.»
49امّا ایتأ از اوشأن کی اونه نام قیافا و در او سال کاهنِ اعظم بو، دیگرأنه بوگفته: «شومأن هیچی نأنیدی.
50فکر نوکونید صلاح اَنه کی اینفر قومه وستی بیمیره، تا اَنکی تمامه مردم نابوده بید.»
51امّا اَ حرف از خودش نوبو، بلکی چون در او سال اون کاهنِ اعظم بو اَطو نبوّت بوکوده کی عیسی قومه وستی میره،
52نه تنها قومه وستی، بلکی برای جمعَ کودن و ایتأ بوستنه خدا زأکأن کی پراکنده‌ییدی.
53بعد از او روز، اونه قتله توطئه‌یه دیچه‌ییدی.
54از اون به بعد، عیسی آشکارا دِ یهودیأنه میأن رفت و آمد نوکودی، بلکی به شهری کی اونه نام اِفْرایم بو در ناحیه‌یی نزدیکه بیابان بوشو و خو شاگردأنه اَمره اویه بِیسه.
55وختی یهودیأنه عیده پِسَخ نزدیکه بوسته، عده زیادی از جاهایه مختلف به اورشلیم بوشوییدی تا رسمه تطهیر کودنه قبل از پِسَخَ بجا بأورید.
56اوشأن به دونبال عیسی بید، وختی معبده صحنِ میأن ایسه بید، همدیگره گفتیدی: «چی فکر کونیدی؟ آیا اصلاً عیده‌ره نأیه؟»
57امّا سرأنه کاهنأن و فَریسیأن دستور بده بید کی هر وخت کسی بدأنه عیسی کویه ایسه، خبر بده تا اونه دستگیر بوکونید.
