1شیش روز قبل از عیده پِسَخ، عیسی به بیت‌عَنْیا، جایی کی ایلعازَر زندگی کودی، بَمو؛ هونی کی عیسی اونه از مُرده‌یأنه میأن زندَه کوده بو.
2در اویه به افتخاره عیسی شام بدَییدی. مارتا پذیرایی کودی و ایلعازَر از جمله کسأنی بو کی اونه اَمره سفره سر نیشته بو.
3اون وخت، مریم عطره گران قیمتی‌یه کی از سنبله خالص و حدوداً نیم لیتر بو، بیگیفته و عیسی پایأنه معطره کوده و خو گیسأنه اَمره اونه پایه خوشکه کوده، تا جایی کی خانه پُر از عطر بوبوسته بو.
4امّا یهودایه اِسْخَریوطی، ایتأ از عیسی شاگردأن کی بعداً اونه به دشمن تسلیمه کوده، بوگفته:
5«چره اَ عطره سیصد دینار نوفروختیدی تا اونه پوله فقیرأنه فدید؟»
6اون اَنه، فقیرأنه وستی نوگفتی، بلکی به اَ خاطر گفتی کی خودش دوزد بو. اون مسئوله دخل و خرج بو، و از پولی کی اونه ورجه بنَه بید، دوزدی کودی.
7پس عیسی بوگفته: «اونه به حاله خودش بنید، چونکی اَ عطره می روزِ دفن کودنه‌ره بدأشته بو.
8فقیرأنه همیشه شیمی اَمره دأریدی، امّا مره همیشه نأریدی.»
9عده زیادی از یهودیأن چون بیشنَوستیدی عیسی اویه ایسه، بَموییدی تا نه فقط عیسایه بلکی ایلعازَرم کی زندَه بوکوده بو، بیدینید.
10پس سرأنه کاهنأن تصمیم بیگیفتیدی تا ایلعازَرم بوکوشید،
11چونکی باعث بوبوسته بو کی خیلی از یهودیأن از اوشأن دوره بید و به عیسی ایمأن بأورید.
12صبحه دم جمعیته زیادی کی عیده‌ره بَمو بید، وختی بیشنَوستیدی عیسی به اورشلیم اَمون دره،
13نخله درخته شاخه‌یأنه به دست بیگیفتیدی و اونه پیشواز بوشوییدی. اوشأن فریادزنأن گفتیدی: «هوشیعانا! مبارکه، اونی کی به نامِ خداوند اَیه! مبارکه، اسرائیله پادشاه!»
14اون وخت عیسی کرّه الاغی‌یه پیدا بوکوده و اونه سوارَ بوسته؛ هوطو کی بینیویشته بوبوسته بو:
15«نَواترسن! ای صهیونِ دختر، بیدین، تی پادشاه کرّه الاغه سر سواره اَمون دره!»
16اونه شاگردأن اوّل اَ چیزأنه نفهمستیدی، امّا وختی عیسی جلال پیدا بوکوده، به یاد بأوردیدی کی اَ چیزأن همه درباره‌یه اون بینیویشته بوبوسته بو، هوطویی کی مردم اونه اَمره بوکوده بید.
17وختی عیسی ایلعازَرَ دوخوأده و زندَه کوده و از قبر بیرون بأورده، جماعته زیادی اویه ایسه بید. اوشأن او چیزی کی بیده بید شهادت دَییدی.
18خیلی از مردم به هَه دلیل اونه پیشواز بوشوییدی، چونکی بیشنَوسته بید، چه معجزه‌یی از اون ظاهره بوسته بو.
19پس فَریسیأن همدیگره بوگفتیدی: «بیدینید کی شومأن راه به جایی نبریدی. نیگاه بوکونید تمامه دنیا اونه دونبال بوشوییدی!»
20از کسأنی کی عبادته‌ره، به عید بَمو بید، تعدادی یونانی بید.
21اوشأن فیلیپُسه ورجه بَموییدی کی اهله بیت‌صِیْدایه جلیل بو. اونه بوگفتیدی: «ای سرور، خوأییم عیسایه بیدینیم.»
22فیلیپُس بَمو و آندریاسَ بوگفته و اوشأن هر دوتأ بوشوییدی عیسایه بوگفتیدی.
23عیسی اوشأنه بوگفته: «وخته جلال پیدا کودنه انسانه پسر فَرسه.
24آمین، آمین، شمره گم، اگر دانه گندم خاکه میأن نکفه و نیمیره، تنها مأنه، امّا اگر بیمیره، بارِ زیاد اَوره.
25کسی کی خو جانه دوست بدأره، اونه از دست دهه، امّا کسی کی در اَ دنیا از خودشه جان نفرت بدأره، اونه تا زندگی‌یه اَبدی حفظ کونه.
26اونی کی بخوأیه مره خدمت بوکونه، بأیستی از من پیروی بوکونه، و جایی کی من ایسم، می خادمم اویه ایسه. کسی کی مره خدمت بوکونه، می پئر هم اونه سربلنده کونه.
27«الأن می جان در اضطرابه، چی بگم؟ آیا بگم، ‹پئر! مره از اَ ساعت آزاده کون›؟ امّا به هَه دلیل من به اَ وخت فَرسم.
28پئر تی نامِ جلال بدَن!» اون وخت ندایی از آسمان فَرسه کی: «جلال بدَم و بازم دهم!»
29پس مردمی کی اویه ایسه بید، اَنه بیشنَوستیدی و بوگفتیدی: «رعد بو!» دیگرأن بوگفتیدی: «ایتأ فرشته اونه اَمره حرف بزه.»
30عیسی بوگفته: «اَ ندا شیمی وستی بو، نه می وستی.
31الأن زمانه داوری‌یه اَ دنیایه؛ الأن رئیسه اَ دنیا بیرون تَوَدَه به.
32و من، وختی کی از زمین بلنده بم همه‌یه به طرفه خودم اَورم.»
33اون اَ حرفأنه اَمره، اشاره به مرگی بوکوده کی اونه انتظاره دأشتی.
34مردم بوگفتیدی: «طبقِ اونچی کی از تورات بیشنَوستیم، مسیح تا اَبد باقی مأنه، پس چوطویه کی گه انسانه پسر بأید بلنده به؟ اَ انسانه پسر کی‌یه؟»
35عیسی اَشأنه بوگفته: «تا مدته کمی نور شیمی اَمره ایسه! پس تا مدتی کی هنوز نوره دأریدی، راه بیشید، مبادا کی تاریکی شمره بیگیره. اونی کی تاریکی میأن راه شه، نأنه کویه شوئون دره!
36تا زمانی کی نوره دأریدی، به نور ایمأن بأورید، تا نوره زأکأن بیبید.» وختی اَ حرفأنه بزه، از اویه بوشو و خودشه از اوشأن پنهانه کوده.
37با اونکی عیسی معجزاته زیادی اوشأنه چشمأنه جلو انجام بده بو، به اون ایمأن نأوردیدی.
38هَنه وستی اِشَعْیایه نبی پیشگویی، ثابته به کی بوگفته بو: «کی‌یه، ای خداوند کی اَمی پیغامه باور بوکونه، و کی‌یه کی قدرته خداوند اونه‌ره آشکاره بوسته؟»
39هوطو کی اِشَعْیایه نبی خودش در جایه دیگر بوگفته، اوشأن نتأنستیدی ایمأن بأورید چونکی:
40«اون، اوشأنه چشمأنه کور، و اوشأنه دیلأنه سخته کوده، تا خوشأنه چشمأنه اَمره نیدینید، و خوشأنه دیلأنه اَمره نفهمید، و وأنَگردید تا اوشأنه شفا بدَم.»
41اِشَعْیا به اَ خاطر اَنه بوگفته چونکی اونه جلاله بیده و درباره‌یه اون حرف بزه.
42با اَنکی حتی خیلی از حاکمأنه قوم عیسایه ایمأن بأوردیدی، امّا از ترسه فَریسیأن، خوشأنه ایمأنه اقرار نوکودید، نوکونه کی اوشأنه از کنیسه بیرونه کونید.
43چونکی تعریفه مردمه بیشتر از تعریفه خدا دوست دأشتیدی.
44اون وخت عیسی با صدایه بلند بوگفته: «هر کی به من ایمأن بأوره، نه به من بلکی به او کسی کی مره اوسه کوده ایمأن بأورده.
45هر کی مره دینه، اونی‌یه دینه کی مره اوسه کوده.
46من ایتأ نوره مأنستن به جهان بَموم تا هر کی به من ایمأن بأوره، تاریکی میأن نِیسه.
47اگر کسی می حرفأنه بیشنَوه ولی از اون اطاعت نوکونه، من اونه داوری نوکونم، چونکی نَموم تا مردمه دنیایه داوری بوکونم، بلکی بَموم تا اوشأنه نجات ببخشم.
48کسی کی مره ردّه کونه و می حرفأنه قبول نوکونه، ایتأ داوره دیگر ایسه؛ هو حرفأنی‌یه کی بوگفتم، در روزِ آخر اونه محکومه کونه.
49چونکی من از طرفه خودم حرف نزنم، بلکی پئری کی مره اوسه کوده، مره دستور بده کی چی بگم و از چی حرف بزنم.
50و من دأنم کی اونه دستور زندگی‌یه اَبدی‌یه. پس اونچی‌یه کی من گم هو چیزی ایسه کی پئر بوگفته کی من بگم.»
