1ایروز قبل از عیده پِسَخ، عیسی دأنستی اونه وأگردستنه موقع از اَ دنیا به پئره ورجه فَرسه، خو کسأنه کی اَ دنیا میأن دوست دأشتی، تا حده کمال محبت بوکوده.
2وخته شام بو، ابلیس قبلاً یهودایه اِسْخَریوطی، شَمعونِ پسره دیله میأن بنَه بو کی عیسایه تسلیمه دشمن بوکونه.
3عیسی کی دأنستی پئر همه چیزه اونه دست بیسپرده و از اونه ورجه بَمو، و اونه ورجه شوئون دره،
4از شامِ سر ویریشته و خو ردایه از تن بیرون بأورده و ایتأ حوله اوسَده و به خو کمر دَوَسته.
5بعد ایتأ لگنه میأن آب دوکوده و شروع بوکوده خو شاگردأنه پایه شوستن و اوشأنه پایه او حوله اَمره کی خو کمره دور، دَوَسته بو خوشکه کوده.
6وختی به شَمعونِ پِطرُس فَرسه، اون عیسایه بوگفته: «ای سرور، تو خوأیی می پایه بوشوری؟»
7عیسی جواب بده: «الأن از درکِ اونچی کی کودن درم، ناتوانی، امّا بعداً فهمی.»
8پِطرُس اونه بوگفته: «هرگز! تو هرگز می پایأنه نوشوری!» عیسی جواب بده: «تا تره نوشورم، از من سهمی نَبری.»
9پس شَمعونِ پِطرُس بوگفته: «ای سرور، نه فقط می پایأنه، بلکی می دستأن و می سره هم بوشور!»
10عیسی جواب بده: «اونی کی حمام بوکوده، سر تا پا تمیزه، دِ شوستن احتیاج نأره، بجز اونه پایأن. بله، شومأن پاکیدی، امّا نه همه.»
11چونکی دأنستی چه کسی اونه تسلیمه دشمن کونه و بخاطره اَن بوگفته: «شومأن همه پاک نی‌ییدی.»
12بعد از اَنکی عیسی اوشأنه پایأنه بوشوسته، خو ردایه دوکوده و بازم شامِ سفره سر بینیشته. اون وخت از اوشأن وَورسه: «آیا بفهمستیدی کی شمره چه کاری انجام بدَم؟
13شومأن مره اوستاد و سرور دوخوأنیدی، و درستم گیدی، چونکی هَطو ایسم.
14پس اگر من کی شیمی اوستاد و سرورم، شیمی پایأنه بوشوستم، شومأن هم بأید همدیگره پایأنه بوشورید.
15من اَ کاره اَمره شمره سرمشق بنَم تا شومأنم هَطو رفتار بوکونید کی من شیمی اَمره بوکودم.
16آمین، آمین، شمره گم، نه غلام از خو ارباب بزرگتره، نه فرستاده، از خودشه فرستنده!
17الأن اَشأنه دأنیدی، خوش بحاله شومأن کی اگر اَشأنه انجام بدید.
18«اونچی کی گفتن درم درباره‌یه همه‌یه شومأن نی‌یه. من اوشأنی کی انتخاب بوکودم، شنأسم. امّا اَ گفته‌یه کیتابه مقدّس بأید ثابت ببه کی: ‹می همسفره می اَمره به دشمنی ویریزه.›
19پس الأن قبل از اَنکی اتفاق دکفه، شمره گم تا زمانی کی اتفاق دکفه، ایمأن بأورید کی من ایسم.
20آمین، آمین، شمره گم، هر کی، کسی‌یه کی من اوسه کونم قبول بوکونه، مره قبول بوکوده، و هر کی مره قبول بوکونه، اونه کی مره اوسه کوده، قبول بوکوده.»
21عیسی بعد از اَنکی اَنه بوگفته، در روح منقلبه بوسته و آشکارا بوگفته: «آمین، آمین، شمره گم، ایتأ از شومأن مره به دشمن تسلیم کونه.»
22شاگردأن همدیگره نیگاه بوکودیدی و در تعجب بید کی اَ حرفأنه درباره‌یه کی گفتن دره.
23ایتأ از شاگردأن کی عیسی اونه دوست دأشتی، اونه سینه ورجه تکیه بده بو.
24شَمعونِ پِطرُس اشاره اَمره از اون بخوأسته تا از عیسی وَورسه اونه منظور کی‌یه.
25پس اون کمی عقب بوشو و به عیسی سینه تکیه بده و بوگفته: «ای سرور، اون کی‌یه؟»
26عیسی جواب بده: «اونی‌یه کی اَ لقمه نانه بعد از اَنکی کاسه میأن زنم و اونه فدم.» و اون وخت، لقمه‌یه کاسه میأن بزه و اونه به یهودا، شَمعونِ اِسْخَریوطی پسر فده.
27یهودا وختی لقمه‌یه فیگیفته، او لحظه شیطان وارده اون بوبوسته. اون وخت عیسی اونه بوگفته: «اونچی کی خوأیی انجام بدی، زودتر انجام بدَن.»
28امّا هیچکس از کسأنی کی سفره سر نیشته بید، عیسی منظوره نفهمستیدی.
29بعضی‌یأن فکر کودیدی چونکی یهودا مسئوله دخل و خرجه، عیسی اونه گه کی اونچی کی عیده‌ره لازمه بیهینه، یا اَنکی فقیرأنه چیزی فده.
30بعد از فیگیفتنه لقمه، یهودا بدونه معطلی بیرون بوشو و شب بو.
31بعد از اَنکی یهودا بیرون بوشو، عیسی بوگفته: «الأن انسانه پسر جلال پیدا بوکوده، و خدا هم در اون جلال پیدا بوکوده.
32اگر خدا در اون جلال پیدا کوده، پس خدایم اونه در خودش جلال دهه و اونه بدونه معطلی جلال دهه.
33عزیزأن، مدته کمی شیمی اَمره ایسم. می دونبال گردیدی، هوطو کی یهودیأنه بوگفتم، الأنم شمره گم کی او جایی کی من شوئون درم، شومأن نتأنیدی بأیید.
34شمره ایتأ حکمه جدید فدم، و اون اَنه کی همدیگره دوست بدأرید؛ هوطویی کی من شمره دوست دأشتیم، شومأنم بأید همدیگره دوست بدأرید.
35از هَه محبتی کی شومأن همدیگره کونیدی، همه فهمیدی کی شومأن می شاگردیدی.»
36شَمعونِ پِطرُس بوگفته: «ای سرور، کویه شوئون دری؟» عیسی جواب بده: «تو الأن جایی کی من شوئون درم نتأنی می دونبال بأیی، امّا بعداً می دونبال اَیی.»
37پِطرُس بوگفته: «ای سرور، چره الأن نتأنم تی دونبال بأیم؟ من می جانه تی رایه وستی نَهم.»
38عیسی بوگفته: «آیا در رایه من تی جانه نهی؟ آمین، آمین، تره گم، قبل از اَنکی خروس بخوأنه، تو مره سه بار انکار کونی.»
