ลู​กา​ 13:1-12

¹​ขณะนั้น​ ​มี​บางคนอยู่​ที่​นั่นเล่าเรื่องชาวกาลิลี ซึ่งปีลาตเอาโลหิตของเขาระคนกับเครื่องบูชาของเขา ​ให้​​พระองค์​​ฟัง​

²​พระเยซู​จึงตรัสตอบเขาว่า “ท่านทั้งหลายคิดว่าชาวกาลิลี​เหล่​านั้นเป็นคนบาปยิ่งกว่าชาวกาลิลีอื่นๆทั้งปวง เพราะว่าเขาได้​ทุกข์​ทรมานอย่างนั้นหรือ

³เราบอกท่านทั้งหลายว่า ​มิใช่​ ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายมิ​ได้​​กล​ับใจเสียใหม่​ก็​จะต้องพินาศเหมือนกัน

⁴หรือสิบแปดคนนั้นซึ่งหอรบที่​สิ​โลอัมได้พังทับเขาตายเสียนั้น ท่านทั้งหลายคิดว่า เขาเป็นคนบาปยิ่งกว่าคนทั้งปวงที่อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มหรือ

⁵เราบอกท่านทั้งหลายว่า ​มิใช่​ ​แต่​ถ้าท่านทั้งหลายมิ​ได้​​กล​ับใจเสียใหม่จะต้องพินาศเหมือนกัน”

⁶​พระองค์​ตรัสคำอุปมาต่อไปนี้​ว่า​ “คนหนึ่​งม​ีต้นมะเดื่อต้นหนึ่งปลูกไว้ในสวนองุ่นของตน และเขามาหาผลที่ต้นนั้นแต่​ไม่​​พบ​

⁷เขาจึงว่าแก่​คนที​่รักษาสวนองุ่​นว​่า ‘​ดู​​เถิด​ เรามาหาผลที่ต้นมะเดื่อนี้​ได้​สามปี​แล้ว​ ​แต่​​ไม่​​พบ​ จงโค่​นม​ันเสีย จะให้​ดิ​นรกไปเปล่าๆทำไม’

⁸​แต่​​ผู้​รักษาสวนองุ่นตอบเขาว่า ‘นายเจ้าข้า ขอเอาไว้​ปีน​ี้​อีก​ ​ให้​ข้าพเจ้าพรวนดินเอาปุ๋ยใส่

⁹​แล​้วถ้ามันเกิดผลก็​ดี​​อยู่​ ถ้าไม่​เกิดผล​ ภายหลังท่านจงโค่​นม​ันเสีย’”

¹⁰​พระองค์​ทรงสั่งสอนอยู่​ที่​ธรรมศาลาแห่งหนึ่งในวันสะบาโต

¹¹และดู​เถิด​ ​มี​หญิงคนหนึ่งซึ่​งม​ี​ผี​​เข​้าสิงทำให้พิการมาสิบแปดปี​แล้ว​ หลังโกง ยืดตัวขึ้นไม่​ได้​​เลย​

¹²เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นเขา จึงเรียกและตรัสกับเขาว่า “หญิงเอ๋ย ตัวเจ้าหายพ้นจากโรคของเจ้าแล้ว”