لوقا 1:27-76

²⁷نزد باکره‌ای نامزد مردی مسمی به یوسف از خاندان داود و نام آن باکره مریم بود.

²⁸پس فرشته نزد او داخل شده، گفت: «سلام برتو‌ای نعمت رسیده، خداوند با توست و تو درمیان زنان مبارک هستی.»

²⁹چون او را دید، ازسخن او مضطرب شده، متفکر شد که این چه نوع تحیت است.

³⁰فرشته بدو گفت: «ای مریم ترسان مباش زیرا که نزد خدا نعمت یافته‌ای.

³¹واینک حامله شده، پسری خواهی زایید و او راعیسی خواهی نامید.

³²او بزرگ خواهد بود و به پسر حضرت اعلی، مسمی شود، و خداوند خداتخت پدرش داود را بدو عطا خواهد فرمود.

³³واو بر خاندان یعقوب تا به ابد پادشاهی خواهد کردو سلطنت او را نهایت نخواهد بود.»

³⁴مریم به فرشته گفت: «این چگونه می‌شود وحال آنکه مردی را نشناخته‌ام؟»

³⁵فرشته درجواب وی گفت: «روح‌القدس بر تو خواهد آمد وقوت حضرت اعلی بر تو سایه خواهد افکند، از آنجهت آن مولود مقدس، پسر خدا خوانده خواهد شد.

³⁶و اینک الیصابات از خویشان تونیز در‌پیری به پسری حامله شده و این ماه ششم است، مر او را که نازاد می‌خواندند.

³⁷زیرا نزدخدا هیچ امری محال نیست.»

³⁸مریم گفت: «اینک کنیز خداوندم. مرا برحسب سخن تو واقع شود.» پس فرشته از نزد او رفت.

³⁹در آن روزها، مریم برخاست و به بلدی ازکوهستان یهودیه بشتاب رفت.

⁴⁰و به خانه زکریادرآمده، به الیصابات سلام کرد.

⁴¹و چون الیصابات سلام مریم را شنید، بچه در رحم او به حرکت آمد و الیصابات به روح‌القدس پر شده،

⁴²به آواز بلند صدا زده گفت: «تو در میان زنان مبارک هستی و مبارک است ثمره رحم تو.

⁴³و ازکجا این به من رسید که مادر خداوند من، به نزد من آید؟

⁴⁴زیرا اینک چون آواز سلام تو گوش زدمن شد، بچه از خوشی در رحم من به حرکت آمد.

⁴⁵و خوشابحال او که ایمان آورد، زیرا که آنچه از جانب خداوند به وی گفته شد، به انجام خواهدرسید.»

⁴⁶پس مریم گفت: «جان من خداوند راتمجید می‌کند،

⁴⁷و روح من به رهاننده من خدابوجد آمد،

⁴⁸زیرا بر‌حقارت کنیز خود نظرافکند. زیرا هان از کنون تمامی طبقات مراخوشحال خواهند خواند،

⁴⁹زیرا آن قادر، به من کارهای عظیم کرده و نام او قدوس است،

⁵⁰ورحمت او نسلا بعد نسل است. بر آنانی که از او می ترسند.

⁵¹به بازوی خود، قدرت را ظاهرفرمود و متکبران را به خیال دل ایشان پراکنده ساخت.

⁵²جباران را از تختها به زیر افکند. وفروتنان را سرافراز گردانید.

⁵³گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر فرمود و دولتمندان راتهیدست رد نمود.

⁵⁴بنده خود اسرائیل را یاری کرد، به یادگاری رحمانیت خویش،

⁵⁵چنانکه به اجداد ما گفته بود، به ابراهیم و به ذریت او تاابدالاباد.»

⁵⁶و مریم قریب به سه ماه نزد وی ماند. پس به خانه خود مراجعت کرد.

⁵⁷اما چون الیصابات را وقت وضع حمل رسید، پسری بزاد.

⁵⁸و همسایگان و خویشان اوچون شنیدند که خداوند رحمت عظیمی بر وی کرده، با او شادی کردند.

⁵⁹و واقع شد در روزهشتم چون برای ختنه طفل آمدند، که نام پدرش زکریا را بر او می‌نهادند.

⁶⁰اما مادرش ملتفت شده، گفت: «نی بلکه به یحیی نامیده می‌شود.»

⁶¹به وی گفتند: «از قبیله تو هیچ‌کس این اسم راندارد.»

⁶²پس به پدرش اشاره کردند که «او را چه نام خواهی نهاد؟»

⁶³او تخته‌ای خواسته بنوشت که «نام او یحیی است» و همه متعجب شدند.

⁶⁴در ساعت، دهان و زبان او باز گشته، به حمدخدا متکلم شد.

⁶⁵پس بر تمامی همسایگان ایشان، خوف مستولی گشت و جمیع این وقایع در همه کوهستان یهودیه شهرت یافت.

⁶⁶و هرکه شنید، در خاطر خود تفکر نموده، گفت: «این چه نوع طفل خواهد بود؟» و دست خداوند با وی می بود.

⁶⁷و پدرش زکریا از روح‌القدس پر شده نبوت نموده، گفت:

⁶⁸«خداوند خدای اسرائیل متبارک باد، زیرا از قوم خود تفقد نموده، برای ایشان فدایی قرار داد.

⁶⁹و شاخ نجاتی برای مابرافراشت، در خانه بنده خود داود.

⁷⁰چنانچه به زبان مقدسین گفت که از بدو عالم انبیای اومی بودند،

⁷¹رهایی از دشمنان ما و از دست آنانی که از ما نفرت دارند،

⁷²تا رحمت را برپدران ما به‌جا آرد و عهد مقدس خود را تذکرفرماید.

⁷³سوگندی که برای پدر ما ابراهیم یادکرد،

⁷⁴که ما را فیض عطا فرماید، تا از دست دشمنان خود رهایی یافته، او را بی‌خوف عبادت کنیم.

⁷⁵در حضور او به قدوسیت و عدالت، درتمامی روزهای عمر خود.

⁷⁶و تو‌ای طفل نبی حضرت اعلی خوانده خواهی شد، زیرا پیش روی خداوند خواهی خرامید، تا طرق او را مهیاسازی،