Зәбур 77:12-20

¹²У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;

¹³У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.

¹⁴У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.

¹⁵Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;

¹⁶У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.

¹⁷Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.

¹⁸Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.

¹⁹Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?

²⁰Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминлийәләмду?» — дейишти.