1Исраил Мисирдин, Яқуп җәмәти ят тиллиқ әлләрдин чиққанда,
2Шу чағда Йәһуда Худаниң муқәддәс җайи, Исраил униң сәлтинити болди,
3Деңиз буни көрүп бәдәр қачти, Иордан дәрияси кәйнигә янди;
4Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиди.
5Әй деңиз, сән немә болдуң, қачқили? Иордан дәрияси, йолуңдин янғили?
6Тағлар қочқарлардәк, Дөңләр қозилардәк ойнақлиғили?
7И йәр йүзи, Рәбниң җамалидин, Яқупниң Худасиниң җамалидин тәврән;
8У қорам ташни көлчәккә, Чақмақ тешини мол булақ сулириға айландуриду.
9Бизгә әмәс, и Пәрвәрдигар, бизгә әмәс — Өзгәрмәс муһәббитиң үчүн, һәқиқәт-садақитиң үчүн, Өз намиңға шан-шәрәп кәлтүргәйсән.
10Әлләр немишкә «Уларниң Худаси қәйәрдә?» дәп мазақ қилишиду?
11Бирақ Худайимиз болса әршләрдидур; Немини халиса, У шуни қилғандур.
12Уларниң бутлири болса пәқәт күмүч-алтундин ибарәт, Инсанниң қоллири ясиғинидур, халас.
13Уларниң ағзи бар, бирақ сөзлийәлмәйду; Көзлири бар, көрмәйду;
14Қулақлири бар, аңлимайду, Бурни бар, пуриялмайду;
15Қоллири бар, силиялмайду; Путлири бар, маңалмайду; Канийидин һеч бир сада чиқармайду.
16Уларни ясиғанлар уларға охшаштур, Уларға таянғанларму шундақтур.
17И Исраил, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучиңлар һәм қалқиниңлардур.
18И Һарун җәмәти, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм силәрниң қалқиниңлардур.
19Пәрдәрдигардин әйминидиғанлар, Пәрвәрдигарға тайиниңлар; У силәргә ярдәм қилғучи һәм қалқиниңлардур.
20Пәрвәрдигар бизни әсләп кәлди; У бәхит ата қилиду; У Исраил җәмәтигә бәхит ата қилиду; У Һарун җәмәтигә бәхит ата қилиду;
21Пәрвәрдигардин әйминидиғанларға, Чоңлири һәм кичиклиригиму бәхит ата қилиду.
22Пәрвәрдигар силәргә қошлап бериду, Силәргә һәм пәрсәндлириңларға;
23Силәргә Пәрвәрдигар тәрипидин бәхит ата қилинған, Асман-зиминни Яратқучидин бәрикәтләнгән!
24Асманлар болса Пәрвәрдигарниң асманлиридур; Бирақ зиминни болса инсан балилириға тапшурғандур.
25Өлүкләр Яһни мәдһийилийәлмәйду, Сүкүт дияриға чүшүп кәткәнләрму шундақ;
26Бирақ бизләр һазирдин башлап Яһқа әбәдил-әбәтгичә тәшәккүр-мәдһийә қайтуримиз! Һәмдусана!
