1Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Һалак қилмиғайсән» дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған «Миқтам» күйи; (бу күй Саул падишаһ Давутниң өйини көзләшкә пайлақчиларни әвәтип, уни өлтүрүвәтмәкчи болған чағда йезилған): — И Худайим, дүшмәнлиримниң чаңгилидин қутқузғайсән; Маңа қарши турғанлардин мени егиздә аман сақлиғайсән.
3Мени яманлиқ қилғучилар чаңгилидин қутқузувалғайсән, Қанхор адәмләрдин мени қутқузғайсән.
4Чүнки мана, улар җенимни елиш үчүн пайлимақта, Зораванлар маңа қарши топ болушуп қәстләшмәктә; Бу қилғини мәндә болған бирәр асийлиқ үчүн әмәс, Яки гунайим үчүн әмәс, и Пәрвәрдигар;
5Мәндә һеч сәһвәнлик болмисиму, улар жүгүрүп маңа қарши сәп салиду; Мениң ярдимимгә келишкә ойған, Һалимни нәзириңгә алғайсән.
6И Пәрвәрдигар, самавий қошунларниң Сәрдари болған Худа, Исраилниң Худаси, Барлиқ әл-жутларни сотлап-җазалашқа орнуңдин турғайсән; Қәстләшни нийәт қилғүчиларниң һеч қайсисиға рәһим қилмиғайсән. Селаһ.
7Улар кечиси қайтип келип, ғалҗир ишттәк ғаж-ғуж қилип, Шәһәрни айлинип лағайлап жүрмәктә.
8Қара, уларниң ағзидин еқиватқан шөлгәйлирини! Ләвлиридин қиличлар чиқип туриду; Улар: «Ким аңлиялайду?» — дәйду.
9Лекин Сән Пәрвәрдигар уларни мәсқирә қилисән; Барлиқ әлләрни мазақ қилисән!
10И мениң күчүм Болғучи! Мән Саңа тәлмүрүп қарап жүримән; Чүнки Худа мениң жуқури панаһгаһимдур.
11Маңа өзгәрмәс муһәббитини көрсәткүчи Худа мениң алдимда маңиду; Худа маңа дүшмәнләрниң мәғлубийитини көрситиду.
12Бирақ, и Худа, буларни қәтл қилмай турғай; Болмиса мениң хәлқим Сени унтуйду. Өз күчүң билән уларни сәрсан қилғайсән, Уларниң бешини еғирлаштурғайсән; И Рәб, бизниң қалқинимиз!
13Уларниң ағзиниң бузуқлуғи түпәйлидин, Ләвлириниң сөзлири түпәйлидин, Улардин чиқиватқан қарғашлар һәм алдамчилиқлар түпәйлидин, Улар өз тәкәббурлуғи ичидә қапқанқа чүшкәй!
14Ғәзивиң билән бу ишларға хатимә бәргәйсән, Хатимә бәргәйсән! Шуниң билән улар йоқ болиду; Шуниң билән йәр йүзниниң чәт-чәтлиригичә Худаниң һәқиқәтән Яқупқа һөкүмдарлиқ қилидиғанлиғи аян болғай! Селаһ.
15Дәрвәқә, улар һазирғичә кечиси қайтип келип, ғалҗир ишттәк ғаж-ғуж қилип, Шәһәрни айлинип лағайлап жүриду.
16Иштлардәк улар озуқ издәп һәр йәрдә қатрайду; Қарни тоймиғичә һувлап жүрмәктә;
17Лекин мән болсам қудритиңни күйләймән, Бәрһәқ, сәһәрләрдә өзгәрмәс муһәббитиңни нахша қилип яңритимән; Чүнки Сән мән үчүн жуқури қорған, Еғир күнлиримдә панаһгаһ болуп кәлгәнсән.
18И мениң күчүм Болғучи, Саңа күйләрни ейтимән; Чүнки Худа мениң жуқури қорғинимдур, Маңа өзгәрмәс муһәббәт көрсәткүчи Худайимдур.
