Зәбур 2:1-7

¹Әлләр немишкә чуқан салиду? Немә үчүн хәлиқләр бекардин-бекар сүйқәст ойлайду?  

²Дуниядики падишаһлар сәпкә тизилип, Әмәлдарлар қара нийәт әйлишип, Пәрвәрдигар вә Униң Мәсиһи билән қаршилишип: —

³«Уларниң чәклимилирини чөрүветәйли, Уларниң асарәтлирини бузуп ташлайли!» — дейишиду.

⁴Асманда олтарғучи күлиду, Рәб уларни мазақ қилиду;

⁵Һәм аччиғида уларға сөзләп, Қәһри билән уларни вәһимигә селип: —

⁶«Өзүм болсам Зионда, йәни муқәддәс теғимда, Өзүм мәсиһ қилған падишаһни тиклидим».

⁷«Мән әрштики пәрманни җакалаймәнки, Пәрвәрдигар маңа: — «Сән Мениң оғлум; Өзүм сени бүгүнки күндә туғулдурдум;