Зәбур 49:12-20

¹²Қарним ачсиму саңа ейтмаймән; Чүнки аләм вә униңға толған һәммә нәрсиләр Мениңкидур.

¹³Әҗәба, Мән өкүзниң гөшини йәмдимән? Текиниң қенини ичәмдимән?

¹⁴Қурбанлиқ сүпитидә Худаға тәшәккүрләрни ейт; Һәммидин Алий Болғучиға қилған вәдәңгә вапа қил.

¹⁵Бешиңға күн чүшкәндә Маңа мураҗиәт қил; Мән сени қутулдуримән, Сән болсаң Мени улуқлиғайсән».

¹⁶Лекин рәзилләргә Худа шундақ дәйду: — «Мениң әмирлиримни баян қилишқа немә һәққиң бар? Әһдәмни тилға алғидәк сән ким едиң?

¹⁷Сән Мениң тәлимлиримдин йиргәндиң, Сөзлиримни рәт қилдиң әмәсму?

¹⁸Оғрини көрсәң, сән униңдин зоқ алдиң, Зинахорлар билән шерик болдуң;

¹⁹Ағзиңдин яман гәп чүшмәйду; Тилиң ялғанчилиқни тоқуйду.

²⁰Өз қериндишиңниң яман гепини қилип олтирисән, Анаңниң оғлиға төһмәт қилисән.