Зәбур 76:5-11

⁵Сән мениң көзүмни жумдурмидиң; Чоңқур ғәшлик илкидә болғанлиғимдин сөзлийәлмәйттим.

⁶Мән: «Кона замандики күнләрни, Қедимки жилларни хиял қилимән;

⁷Кечиләрдә ейтқан нахшамни әсләймән; Көңлүмдә чоңқур хиял сүримән» — дедим; Роһум интилип издимәктә еди;

⁸— «Рәб мәңгүгә ташливетәмду? У қайтидин илтипат көрсәтмәмду?

⁹Униң өзгәрмәс муһәббити әнди мәңгүгә түгәп кәттиму? Униң вәдиси әвлаттин-әвлатқичә инавәтсиз боламду?

¹⁰Тәңри меһри-шәпқитини көрситишни үнтудиму? У ғәзәплинип Өз рәһимдиллиғини тохтитивәттиму?». Селаһ.

¹¹Андин мән мундақ дедим: — «Бундақ десәм болмайду, бу етиқатимниң аҗизлиғи әмәсму! Һәммидин Алий Болғучиниң оң қолиниң жиллирини, Йәни Яһниң қилғанлирини — яд етимән; Қедимдин буянқи карамәтлириңни әсләймән.