4Чүнки улар өлүмидә азаплар тартмайду, Әксичә тени мәзмут вә сағлам туриду.
5Улар инсанға хас җапани көрмәйду, Яки хәқләрдәк балаю-апәткә учримайду.
6Шуңа мәғрурлуқ марҗандәк уларға есилиду, Зорлуқ-зомигәрлик тондәк уларға чаплишиду.
7Улар сәмрип кәткәнлигидин көзлири томпийип чиқти; Уларниң қәлбидики хияләтләр һәддидин ешип кетиду.
8Башқиларни мәсқирә қилип зәһәрлик сөзләйду; Һалини үстүн қилип дивинип, доқ қилиду.
9Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10Шуңа Худаниң хәлқи мушуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
Зәбур 72
Зәбур 72:4-10