Зәбур 37:5-16

⁵Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.

⁶Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.

⁷Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!

⁸Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.

⁹Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.

¹⁰Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;

¹¹Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.

¹²Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.

¹³Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.

¹⁴Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;

¹⁵Бәрһәқ, мән аңлиялмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.

¹⁶Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.