PSALMORUM 37:5-16

⁵quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

⁶Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

⁷Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.

⁸Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.

⁹Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.

¹⁰Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.

¹¹Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

¹²Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.

¹³Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.

¹⁴Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.

¹⁵Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.

¹⁶Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.