Зәбур 26:7-11

⁷Нида қилғинимда авазимни аңлиғайсән, и Пәрвәрдигар; Маңа меһри-шәпқәт көрситип, иҗабәт қилғайсән.

⁸Өз көңлүм: «Униң дидарини издәңлар!» дәйду; Дидариңни, и Пәрвәрдигар, өзүм издәймән.

⁹Мәндин Өзүңни қачурмиғайсән! Ғәзәпләнгәндә қулуңни нери қоғлимиғайсән; Сән мениңдин ярдимиңни айимай кәлдиң; Сән мәндин айрилмиғайсән, мени ташливәтмигәйсән, и Ниҗаткарим Худа!

¹⁰Ата-анам мени ташливәтсиму, Пәрвәрдигар мени қучиғиға алиду.

¹¹Маңа Өз йолуңни үгәткәйсән, и Пәрвәрдигар; Күшәндилирим пайлап жүрмәктә, Мени түз йолға башлиғайсән.