5عیسی مارتا و اونه خواخور و ایلعازَرَ دوست دأشتی.
6پس وختی بیشنَوسته کی ایلعازَر مریضه، دو روز دیگرم در جایی کی ایسه بو، بِیسه.
7بعد از اون، خو شاگردأنه بوگفته: «بأیید بازم به یهودیه بیشیم.»
8اونه شاگردأن بوگفتیدی: «اوستاد، چند روزِ پیش بو کی یهودیأن خوأستیدی تره سنگساره کونید، تو بازم خوأیی اویه بیشی؟»
9عیسی جواب بده: «مگر هر روز دوازده ساعت نییه؟ اونی کی در روز راه شه لغزش نوخوره، چونکی نوره اَ دنیایه دینه.
10امّا اونی کی در شب راه شه لغزش خوره، چونکی نوری نأره.»
11بعد از اَ حرفأن، اوشأنه بوگفته: «اَمی رفق ایلعازَر خوفته، امّا شوئون درم تا اونه بیداره کونم.»
12پس شاگردأن اونه بوگفتیدی: «ای سرور، اگر خوفته، خوره خوره خوب به.»
13امّا عیسی از اونه مرگ حرف زهیی، در حالی کی اونه شاگردأن فکر کودیدی کی گه اون خوفته.
14اون وخت عیسی آشکارا اوشأنه بوگفته: «ایلعازَر بمَرده.
15شیمی وستی خوشحالم کی اویه نِیسه بوم، تا ایمأن بأورید. امّا الأن اونه ورجه بیشیم.»
16پس توما کی به دوقولو معروف بو، شاگردأنه بوگفته: «بأیید اَمأنم بیشیم و اونه اَمره بیمیریم.»
یوحنا 11
یوحنا 11:5-16