6Мән: «Кона замандики күнләрни, Қедимки жилларни хиял қилимән;
7Кечиләрдә ейтқан нахшамни әсләймән; Көңлүмдә чоңқур хиял сүримән» — дедим; Роһум интилип издимәктә еди;
8— «Рәб мәңгүгә ташливетәмду? У қайтидин илтипат көрсәтмәмду?
9Униң өзгәрмәс муһәббити әнди мәңгүгә түгәп кәттиму? Униң вәдиси әвлаттин-әвлатқичә инавәтсиз боламду?
10Тәңри меһри-шәпқитини көрситишни үнтудиму? У ғәзәплинип Өз рәһимдиллиғини тохтитивәттиму?». Селаһ.
Зәбур 76
Зәбур 76:6-10