9Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10Шуңа Худаниң хәлқи мушуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11«Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13«Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә виҗданниң әйивигә учрап кәлдим!».
15Бирақ мән: — «Бундақ десәм, Бу дәвирдики пәрсәндлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила яманларниң ақивитини чүшәндим.
18Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
Зәбур 72
Зәбур 72:9-19