Зәбур 68:21-32

²¹Һақарәт қәлбимни парә қилди; Мән қайғуға чөмүп кәттим; Азғинә һесдашлиққа тәлмүргән болсамму, йоқ болди; Тәсәлли бәргүчиләрниму издидим, лекин бирисиниму учриталмидим.

²²Бәрһәқ, улар озуғумға өт суюқлуғи, Уссузлуғумға сиркини бәрди.

²³Уларниң дәстихини өзлиригә қилтақ, Уларниң һалавити қапқан болғай.

²⁴Көзлири торлишип көрмәйдиған болуп кәткәй; Бәл-путлирини титрәккә салғайсән;

²⁵Қәһриңни уларниң үстигә чүшүргәйсән, Ғәзивиңниң отлири уларға туташқай;

²⁶Уларниң макани харабә болғай, Чедирлири чөлдәрәп қалғай;

²⁷Чүнки улар Сән урғанға техиму зиянкәшлик қилмақта; Сән зәхимләндүргәнләрниң азавиға гәп билән азап қошмақта.

²⁸Уларниң гунайиға гуна қошқайсән, Һәққанийлиғиңниң несивисигә уларни ериштурмигәйсән.

²⁹Улар һаятлиқ дәптиридин өчүрүлгәй; Һәққанийларниң қатариға пүтүлмигәй.

³⁰Бирақ мән болсам бир езилгән дәрдмән; Ниҗатлиғиң, и Худа, мени жуқуриға көтирип қутқузғай;

³¹Мән мунаҗат оқуп Худаниң намини мәдһийиләймән; Тәшәккүрләр билән уни улуқлаймән;

³²Бу болса Пәрвәрдигарни хурсән қилиш үчүн, Өкүз тәқдим қилғандин әвзәлдур; Мүңгүз-туяқлири сақ топақ бәргәндинму артуқтур.