7Орнумда йетип Сени әслигинимдә, Түн кечиләрдә Сени сеғинип ойлинимән.
8Чүнки Сән маңа ярдәмдә болуп кәлгәнсән; Сениң қанитиң сайисидә шат-хурамлиқта нахшиларни яңритимән.
9Мениң җеним Саңа чиң чаплишип маңиду, Сениң оң қолуң мени йөлимәктә.
10Бирақ җенимни йоқитишқа издәватқанлар йәр тәктилиригә чүшүп кетиду.
11Уларниң қени қилич тиғида төкүлиду, Улар чилбөриләргә йәм болиду.
Зәбур 62
Зәбур 62:7-11