Зәбур 147:4-9

⁴У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.

⁵У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.

⁶Униң музини нан угақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?

⁷У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.

⁸У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;

⁹У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!