ایّوب 34:18-34

¹⁸آیا به پادشاه گفته می‌شود که لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر می‌باشید؟

¹⁹پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید ودولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی‌اند.

²⁰درلحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم مشوش شده، می‌گذرند، و زورآوران بی‌واسطه دست انسان هلاک می‌شوند.

²¹«زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد.

²²ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند.

²³زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.

²⁴زورآوران را بدون تفحص خرد می‌کند، ودیگران را به‌جای ایشان قرار می‌دهد.

²⁵هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند.

²⁶به‌جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظرکنندگان.

²⁷از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند.

²⁸تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود.

²⁹چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،

³⁰تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.

³¹لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.

³²و آنچه راکه نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم باردیگر نخواهم نمود.

³³آیا برحسب رای تو جزاداده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تواختیار کن و نه من. و آنچه صواب می‌دانی بگو.

³⁴صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هرمرد حکیمی که مرا می‌شنود