1پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:
2«آیامرد حکیم از علم باطل جواب دهد؟ وبطن خود را از باد شرقی پر سازد؟
3آیا به سخن بی‌فایده محاجه نماید؟ و به کلماتی که هیچ نفع نمی بخشد؟
4اما تو خداترسی را ترک می‌کنی وتقوا را به حضور خدا ناقص می‌سازی.
5زیرا که دهانت، معصیت تو را ظاهر می‌سازد و زبان حیله گران را اختیار می‌کنی.
6دهان خودت تو راملزم می‌سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می‌دهد.
7آیا شخص اول از آدمیان زاییده شده‌ای؟ و پیش از تلها به وجود آمده‌ای؟
8آیامشورت مخفی خدا را شنیده‌ای و حکمت را برخود منحصر ساخته‌ای؟
9چه می‌دانی که ما هم نمی دانیم؟ و چه می‌فهمی که نزد ما هم نیست؟
10نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند که درروزها از پدر تو بزرگترند.
11آیا تسلی های خدابرای تو کم است و کلام ملایم با تو؟
12چرا دلت تو را می‌رباید؟ و چرا چشمانت را بر هم می‌زنی
13که روح خود را به ضد خدا بر می‌گردانی، وچنین سخنان را از دهانت بیرون می‌آوری؟
14«انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟
15اینک بر مقدسان خوداعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست.
16پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می‌نوشد.
17من برای تو بیان می‌کنم پس مرا بشنو. و آنچه دیده‌ام حکایت می‌نمایم.
18که حکیمان آن را از پدران خودروایت کردند و مخفی نداشتند،
19که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد،
20شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است. و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.
21صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی می‌آید.
22باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت وشمشیر برای او مراقب است.
23برای نان می‌گردد و می‌گوید کجاست. و می‌داند که روزتاریکی نزد او حاضر است.
24تنگی و ضیق او رامی ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می‌نماید.
25زیرا دست خود را به ضد خدا درازمی کند و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید.
26با گردن بلند بر او تاخت می‌آورد، با گل میخهای سخت سپر خویش،
27چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است.
28و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن می‌شود.
29او غنی نخواهد شد و دولتش پایدارنخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید.
30از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد.
31به بطالت توکل ننماید وخود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهدبود.
32قبل از رسیدن وقتش تمام ادا خواهد شدو شاخه او سبز نخواهد ماند.
33مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شکوفه خود را خواهد ریخت،
34زیرا که جماعت ریاکاران، بی‌کس خواهند ماند، و خیمه های رشوه خواران را آتش خواهد سوزانید.
35به شقاوت حامله شده، معصیت را می‌زایند و شکم ایشان فریب را آماده می‌کند.»
