1پس ایوب در جواب گفت:
2«به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد.
3لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟
4برای رفیق خود مسخره گردیده‌ام. کسی‌که خدا را خوانده است و او رامستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است.
5در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد.
6خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک می‌سازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود می‌آورند.
7«لیکن الان از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهندنمود.
8یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهدداد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید.
9کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را به‌جا آورده است،
10که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟
11آیا گوش سخنان رانمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود رامی چشد؟
12نزد پیران حکمت است، و عمردراز فطانت می‌باشد.
13لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است.
14اینک او منهدم می‌سازد و نمی توان بنا نمود. انسان را می‌بندد و نمی توان گشود.
15اینک آبهارا باز می‌دارد و خشک می‌شود، و آنها را رهامی کند و زمین را واژگون می‌سازد.
16قوت ووجود نزد وی است. فریبنده و فریب خورده از آن او است.
17مشیران را غارت زده می‌رباید، وحاکمان را احمق می‌گرداند.
18بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند می‌بندد.
19کاهنان را غارت زده می‌رباید، و زورآوران راسرنگون می‌سازد.
20بلاغت معتمدین را نابودمی گرداند، و فهم پیران را برمی دارد.
21اهانت رابر نجیبان می‌ریزد و کمربند مقتدران را سست می‌گرداند.
22چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف می‌سازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون می‌آورد.
23امت‌ها را ترقی می‌دهد و آنهارا هلاک می‌سازد، امت‌ها را وسعت می‌دهد وآنها را جلای وطن می‌فرماید.
24عقل روسای قوم های زمین را می‌رباید، و ایشان را در بیابان آواره می‌گرداند، جایی که راه نیست.
25درتاریکی کورانه راه می‌روند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان می‌گرداند.
