Zəbur 39:6-10

⁶Əlbəttə, insan kölgə kimi dolaşır, Həqiqətən, o boş yerə çarpışır, Var-dövlət yığır, kimə qalacağını bilmir.

⁷Ey Xudavənd, indi mən nə gözləyim? Mənim ümidim Sənsən!

⁸Məni bütün təqsirlərimdən qurtar, Məni axmaqların tənəsinə hədəf etmə.

⁹Susdum, ağzımı açmadım, Çünki Sən bunu etdin!

¹⁰Göndərdiyin bəlanı mənim üstümdən götür, Əlinin zərbəsindən gör necə əzildim.