116Kəlamınla mənə dayaq ol ki, yaşayım, Ümidim boşa çıxmasın, utanmayım.
117Özün mənə dayaq ol, qoy mən nicat tapım, Sənin qaydalarını həmişə nəzərimdə tutum.
118Qaydalarını atanları Özündən kənar edirsən, Çünki onların bütün fəndləri boşdur.
119Yer üzünün bütün pislərini tullantı hesab edirsən, Buna görə göstərişlərini sevirəm.
120Zəhmindən bədənim lərzəyə gəlir, Hökmlərindən çox qorxuram.
121Ədalətli, düz işlər görmüşəm, Məni zülmkarlara təslim etmə.
122Qulunun xeyri üçün zamin dur, Qoyma lovğa insanlar mənə zülm etsin.
Zəbur 119
Zəbur 119:116-122