114Sən pənahgahım, sipərimsən, Sözünə ümid bağlamışam.
115Siz ey pislər, məndən uzaq olun! Qoy Allahımın əmrlərinə əməl edim.
116Kəlamınla mənə dayaq ol ki, yaşayım, Ümidim boşa çıxmasın, utanmayım.
117Özün mənə dayaq ol, qoy mən nicat tapım, Sənin qaydalarını həmişə nəzərimdə tutum.
118Qaydalarını atanları Özündən kənar edirsən, Çünki onların bütün fəndləri boşdur.
119Yer üzünün bütün pislərini tullantı hesab edirsən, Buna görə göstərişlərini sevirəm.
120Zəhmindən bədənim lərzəyə gəlir, Hökmlərindən çox qorxuram.
121Ədalətli, düz işlər görmüşəm, Məni zülmkarlara təslim etmə.
122Qulunun xeyri üçün zamin dur, Qoyma lovğa insanlar mənə zülm etsin.
123Xilasını, haqq sözünə əməl olunmasını gözləməkdən Gözümün nuru sönür.
124Quluna məhəbbət göstər, Qaydalarını mənə öyrət.
125Qulunam, mənə ağıl ver ki, Sənin göstərişlərini dərk edim.
126Ya Rəbb, insanlar qanununu pozdular, Vaxtı çatıb, onlar üçün bir tədbir gör.
127Qızıldan, saf qızıldan çox Sənin əmrlərini sevirəm.
128Bəli, bütün qayda-qanunlarına görə Mən düz yolla gedirəm, Bütün səhv yollarasa nifrət edirəm.
129Göstərişlərinin heyrətamizliyinə görə Onlara ürəkdən əməl edirəm.
130Kəlamının açıqlanması nur saçır, Hər nadanı ağıllandırır.
131Ağız açıb ah-zar edirəm, Çünki əmrlərinin həsrətini çəkirəm.
132Adını sevənlər üçün etdiyin adətə görə Mənə bax və lütf göstər.
133Kəlamınla addımlarımı möhkəmləndir, Qoy heç bir təqsirim mənə hakimlik etməsin.
134Məni insanların zülmündən qurtar, Qoy Sənin qayda-qanunlarına bağlı qalım.
Zəbur 119
Zəbur 119:114-134