LUCAM 6:2-32

²Quidam autem pharisæorum, dicebant illis: Quid facitis quod non licet in sabbatis?

³Et respondens Jesus ad eos, dixit: Nec hoc legistis quod fecit David, cum esurisset ipse, et qui cum illo erant?

⁴quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis sumpsit, et manducavit, et dedit his qui cum ipso erant: quos non licet manducare nisi tantum sacerdotibus?

⁵Et dicebat illis: Quia dominus est Filius hominis etiam sabbati.

⁶Factum est autem in alio sabbato, ut intraret in synagogam, et doceret. Et erat ibi homo, et manus ejus dextra erat arida.

⁷Observabant autem scribæ et pharisæi si in sabbato curaret, ut invenirent unde accusarent eum.

⁸Ipse vero sciebat cogitationes eorum: et ait homini qui habebat manum aridam: Surge, et sta in medium. Et surgens stetit.

⁹Ait autem ad illos Jesus: Interrogo vos si licet sabbatis benefacere, an male: animam salvam facere, an perdere?

¹⁰Et circumspectis omnibus dixit homini: Extende manum tuam. Et extendit: et restituta est manus ejus.

¹¹Ipsi autem repleti sunt insipientia, et colloquebantur ad invicem, quidnam facerent Jesu.

¹²Factum est autem in illis diebus, exiit in montem orare, et erat pernoctans in oratione Dei.

¹³Et cum dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elegit duodecim ex ipsis (quos et apostolos nominavit):

¹⁴Simonem, quem cognominavit Petrum, et Andream fratrem ejus, Jacobum, et Joannem, Philippum, et Bartholomæum,

¹⁵Matthæum, et Thomam, Jacobum Alphæi, et Simonem, qui vocatur Zelotes,

¹⁶et Judam Jacobi, et Judam Iscariotem, qui fuit proditor.

¹⁷Et descendens cum illis, stetit in loco campestri, et turba discipulorum ejus, et multitudo copiosa plebis ab omni Judæa, et Jerusalem, et maritima, et Tyri, et Sidonis,

¹⁸qui venerant ut audirent eum, et sanarentur a languoribus suis. Et qui vexabantur a spiritibus immundis, curabantur.

¹⁹Et omnis turba quærebat eum tangere: quia virtus de illo exibat, et sanabat omnes.

²⁰Et ipse elevatis oculis in discipulis suis, dicebat: Beati pauperes, quia vestrum est regnum Dei.

²¹Beati qui nunc esuritis, quia saturabimini. Beati qui nunc fletis, quia ridebitis.

²²Beati eritis cum vos oderint homines, et cum separaverint vos, et exprobraverint, et ejicerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis.

²³Gaudete in illa die, et exsultate: ecce enim merces vestra multa est in cælo: secundum hæc enim faciebant prophetis patres eorum.

²⁴Verumtamen væ vobis divitibus, quia habetis consolationem vestram.

²⁵Væ vobis, qui saturati estis: quia esurietis. Væ vobis, qui ridetis nunc: quia lugebitis et flebitis.

²⁶Væ cum benedixerint vobis homines: secundum hæc enim faciebant pseudoprophetis patres eorum.

²⁷Sed vobis dico, qui auditis: diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos.

²⁸Benedicite maledicentibus vobis, et orate pro calumniantibus vos.

²⁹Et qui te percutit in maxillam, præbe et alteram. Et ab eo qui aufert tibi vestimentum, etiam tunicam noli prohibere.

³⁰Omni autem petenti te, tribue: et qui aufert quæ tua sunt, ne repetas.

³¹Et prout vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis similiter.

³²Et si diligitis eos qui vos diligunt, quæ vobis est gratia? nam et peccatores diligentes se diligunt.