ПСАЛТЫР 57:5-11

⁵Яд у іх - нібыта яд зьмяіны, як атрута гадзюкі глухое, што вушы свае затуляе

⁶і ня чуе голасу заклінача, самага спраўнага ў заклёнах.

⁷Божа! скрышы ім зубы ў іхніх вуснах; разьбі, Госпадзе, сківіцы львам!

⁸Няхай зьнікнуць, як вада цякучая; калі напнуць стрэлы, хай яны паламаюцца.

⁹Няхай счэзнуць, як сьлімак, які ў сьлізі сваёй распускаецца; няхай сонца ня бачаць, як скідзень у жанчыны.

¹⁰Пакуль гаршкі вашы пачуюць распалены цёрн, - няхай вецер яго разьнясе, ці сьвежае, а ці спаленае!

¹¹А праведны ўсьцешыцца; помсту пабачыўшы, у крыві бязбожнага ступакі ён абмые!