1Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.
2Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.
3Божа мой! я клічу ўдзень - і Ты не аказваешся, уначы - і няма мне супакаеньня.
4Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.
5На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,
6да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.
7А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.
8Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:
9«ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму».
10Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.
11Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты - мой Бог.
12Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.
13Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;
14разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.
15Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.
16Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.
17Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;
18можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,
19дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.
20Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;
21душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;
22уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.
23Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.
24Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!
25Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.
26Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.
27Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!
28Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,
29бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён - Уладар над народамі.
30Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.
31І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,
32прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.
