Psalmen 109:8-16

⁸Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

⁹Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

¹⁰Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

¹¹De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

¹²Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

¹³Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

¹⁴Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

¹⁵Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

¹⁶Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.