LUCAM 22:35-64

³⁵Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?

³⁶At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat; similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium.

³⁷Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea quæ sunt de me finem habent.

³⁸At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est.

³⁹Et egressus ibat secundum consuetudinem in monte Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli.

⁴⁰Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem.

⁴¹Et ipse avulsus est ab eis quantum jactus est lapidis: et positis genibus orabat,

⁴²dicens: Pater, si vis, transfer calicem istum a me: verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.

⁴³Apparuit autem illi angelus de cælo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat.

⁴⁴Et factus est sudor ejus sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram.

⁴⁵Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes præ tristitia.

⁴⁶Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem.

⁴⁷Adhuc eo loquente, ecce turba: et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum.

⁴⁸Jesus autem dixit illi: Juda, osculo Filium hominis tradis?

⁴⁹Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio?

⁵⁰Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam ejus dexteram.

⁵¹Respondens autem Jesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam ejus, sanavit eum.

⁵²Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus?

⁵³Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum.

⁵⁴Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe.

⁵⁵Accenso autem igne in medio atrii et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum.

⁵⁶Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat.

⁵⁷At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum.

⁵⁸Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum.

⁵⁹Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilæus est.

⁶⁰Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo, adhuc illo loquente, cantavit gallus.

⁶¹Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis.

⁶²Et egressus foras Petrus flevit amare.

⁶³Et viri qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes.

⁶⁴Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit?