1Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
2Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
4Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
5Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, a nie dają nam odpocząć.
6Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
7Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
8Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
9Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza na pustyni.
10Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
11Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
12Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
13Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod ciężarem drewna.
14Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali śpiewać swoje pieśni.
15Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
16Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
17Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
18Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
19Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
20Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
21Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
22Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
