21اوشأن فیلیپُسه ورجه بَموییدی کی اهله بیتصِیْدایه جلیل بو. اونه بوگفتیدی: «ای سرور، خوأییم عیسایه بیدینیم.»
22فیلیپُس بَمو و آندریاسَ بوگفته و اوشأن هر دوتأ بوشوییدی عیسایه بوگفتیدی.
23عیسی اوشأنه بوگفته: «وخته جلال پیدا کودنه انسانه پسر فَرسه.
24آمین، آمین، شمره گم، اگر دانه گندم خاکه میأن نکفه و نیمیره، تنها مأنه، امّا اگر بیمیره، بارِ زیاد اَوره.
25کسی کی خو جانه دوست بدأره، اونه از دست دهه، امّا کسی کی در اَ دنیا از خودشه جان نفرت بدأره، اونه تا زندگییه اَبدی حفظ کونه.
26اونی کی بخوأیه مره خدمت بوکونه، بأیستی از من پیروی بوکونه، و جایی کی من ایسم، می خادمم اویه ایسه. کسی کی مره خدمت بوکونه، می پئر هم اونه سربلنده کونه.
27«الأن می جان در اضطرابه، چی بگم؟ آیا بگم، ‹پئر! مره از اَ ساعت آزاده کون›؟ امّا به هَه دلیل من به اَ وخت فَرسم.
28پئر تی نامِ جلال بدَن!» اون وخت ندایی از آسمان فَرسه کی: «جلال بدَم و بازم دهم!»
29پس مردمی کی اویه ایسه بید، اَنه بیشنَوستیدی و بوگفتیدی: «رعد بو!» دیگرأن بوگفتیدی: «ایتأ فرشته اونه اَمره حرف بزه.»
30عیسی بوگفته: «اَ ندا شیمی وستی بو، نه می وستی.
31الأن زمانه داورییه اَ دنیایه؛ الأن رئیسه اَ دنیا بیرون تَوَدَه به.
32و من، وختی کی از زمین بلنده بم همهیه به طرفه خودم اَورم.»
33اون اَ حرفأنه اَمره، اشاره به مرگی بوکوده کی اونه انتظاره دأشتی.
34مردم بوگفتیدی: «طبقِ اونچی کی از تورات بیشنَوستیم، مسیح تا اَبد باقی مأنه، پس چوطویه کی گه انسانه پسر بأید بلنده به؟ اَ انسانه پسر کییه؟»
35عیسی اَشأنه بوگفته: «تا مدته کمی نور شیمی اَمره ایسه! پس تا مدتی کی هنوز نوره دأریدی، راه بیشید، مبادا کی تاریکی شمره بیگیره. اونی کی تاریکی میأن راه شه، نأنه کویه شوئون دره!
36تا زمانی کی نوره دأریدی، به نور ایمأن بأورید، تا نوره زأکأن بیبید.» وختی اَ حرفأنه بزه، از اویه بوشو و خودشه از اوشأن پنهانه کوده.
یوحنا 12
یوحنا 12:21-36