21 اوشأن فیلیپُسه ورجه بَموییدی کی اهله بیت‌صِیْدایه جلیل بو. اونه بوگفتیدی: «ای سرور، خوأییم عیسایه بیدینیم.»
22 فیلیپُس بَمو و آندریاسَ بوگفته و اوشأن هر دوتأ بوشوییدی عیسایه بوگفتیدی.
23 عیسی اوشأنه بوگفته: «وخته جلال پیدا کودنه انسانه پسر فَرسه.
24 آمین، آمین، شمره گم، اگر دانه گندم خاکه میأن نکفه و نیمیره، تنها مأنه، امّا اگر بیمیره، بارِ زیاد اَوره.
25 کسی کی خو جانه دوست بدأره، اونه از دست دهه، امّا کسی کی در اَ دنیا از خودشه جان نفرت بدأره، اونه تا زندگی‌یه اَبدی حفظ کونه.
26 اونی کی بخوأیه مره خدمت بوکونه، بأیستی از من پیروی بوکونه، و جایی کی من ایسم، می خادمم اویه ایسه. کسی کی مره خدمت بوکونه، می پئر هم اونه سربلنده کونه.
27 «الأن می جان در اضطرابه، چی بگم؟ آیا بگم، ‹پئر! مره از اَ ساعت آزاده کون›؟ امّا به هَه دلیل من به اَ وخت فَرسم.
28 پئر تی نامِ جلال بدَن!» اون وخت ندایی از آسمان فَرسه کی: «جلال بدَم و بازم دهم!»
29 پس مردمی کی اویه ایسه بید، اَنه بیشنَوستیدی و بوگفتیدی: «رعد بو!» دیگرأن بوگفتیدی: «ایتأ فرشته اونه اَمره حرف بزه.»
30 عیسی بوگفته: «اَ ندا شیمی وستی بو، نه می وستی.
31 الأن زمانه داوری‌یه اَ دنیایه؛ الأن رئیسه اَ دنیا بیرون تَوَدَه به.
32 و من، وختی کی از زمین بلنده بم همه‌یه به طرفه خودم اَورم.»
33 اون اَ حرفأنه اَمره، اشاره به مرگی بوکوده کی اونه انتظاره دأشتی.
34 مردم بوگفتیدی: «طبقِ اونچی کی از تورات بیشنَوستیم، مسیح تا اَبد باقی مأنه، پس چوطویه کی گه انسانه پسر بأید بلنده به؟ اَ انسانه پسر کی‌یه؟»
35 عیسی اَشأنه بوگفته: «تا مدته کمی نور شیمی اَمره ایسه! پس تا مدتی کی هنوز نوره دأریدی، راه بیشید، مبادا کی تاریکی شمره بیگیره. اونی کی تاریکی میأن راه شه، نأنه کویه شوئون دره!
36 تا زمانی کی نوره دأریدی، به نور ایمأن بأورید، تا نوره زأکأن بیبید.» وختی اَ حرفأنه بزه، از اویه بوشو و خودشه از اوشأن پنهانه کوده.
