ЁВА 28

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

¹Так! У срэбра ёсьць вытокавая жыліна, і ў золата месца, дзе яго плавяць.

²Жалеза здабываецца зь зямлі; з каменьня выплаўляецца медзь.

³Чалавек кладзе мяжу цемры і старанна шукае камень у змроку і цяні сьмяротным.

⁴Выкопваюць рудню ў мясьцінах, забытых нагою, спускаюцца ўглыбіню, вісяць і зыбаюцца ўдалечыні ад людзей.

⁵Зямля, на якой вырастае хлеб, усярэдзіне перакапана як бы агнём.

⁶Камяні яе - месца сапфіра, і ў ёй пясчынкі золата.

⁷Сьцежкі туды ня ведае драпежная птушка, і ня бачыла яе вока каршуна;

⁸не тапталі яе львы, і не хадзіў па ёй шакал.

⁹На граніт кладзе ён руку сваю, з коранем перакульвае горы;

¹⁰у камянях прасякае каналы, і ўсё каштоўнае бачыць вока ягонае;

¹¹спыняе цячэньне патокаў і схаванае выносіць на сьвятло.

¹²Але дзе мудрасьць жыве? і дзе месца розуму?

¹³Ня ведае чалавек цаны яе, і яна ня жыве на зямлі жывых.

¹⁴Бездань кажа: не ўва мне яна; і мора кажа: не ў мяне.

¹⁵Не даецца яна за золата, і не набываецца яна за вагу срэбра.

¹⁶Не ацэньваецца яна золатам Афірскім, ні каштоўным аніксам, ні сапфірам;

¹⁷не раўняецца зь ёю золата і крышталь, і ня выменяеш яе на посуд з чыстага золата.

¹⁸А пра каралы і жэмчуг і згадваць няма чаго, і набыцьцё мудрасьці вышэй за рубіны.

¹⁹Не раўняецца зь ёю тапаз Эфіопскі; чыстым золатам не ацэньваецца яна.

²⁰Адкуль жа выходзіць мудрасьць? і дзе месца розуму?

²¹Схавана яна ад вачэй усяго жывога і ад птушак нябесных утоена.

²²Авадон і сьмерць кажуць: вушамі нашымі чулі мы чутку пра яе.

²³Бог ведае шлях яе, і Ён ведае месца яе.

²⁴Бо бачыць да краёў зямлі і бачыць пад усім небам.

²⁵Калі Ён ветру даваў вагу і разьмяшчаў ваду па меры,

²⁶калі назначаў статут дажджу і шлях маланцы громаноснай,

²⁷тады Ён бачыў яе і паказаў яе, падрыхтаваў яе і яшчэ выпрабаваў яе

²⁸і сказаў чалавеку: вось страх Гасподні ёсьць сапраўдная мудрасьць, і аддаленьне ад ліха - розум.