Łukasza 1:55-75

⁵⁵Jak mówił do naszych ojców, do Abrahama i jego potomstwa na wieki.

⁵⁶I została z nią Maria około trzech miesięcy, a potem wróciła do swego domu.

⁵⁷Dla Elżbiety zaś nadszedł czas porodu i urodziła syna.

⁵⁸A gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią.

⁵⁹A ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecko, i chcieli nadać mu imię jego ojca, Zachariasza.

⁶⁰Ale jego matka powiedziała: Nie tak, lecz będzie się nazywał Jan.

⁶¹I powiedzieli do niej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kogo by nazwano tym imieniem.

⁶²Pytali więc znakami jego ojca, jak chce go nazwać.

⁶³A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy.

⁶⁴Natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, wielbiąc Boga.

⁶⁵I padł strach na wszystkich ich sąsiadów, i po całej górskiej krainie judzkiej rozgłoszone zostały wszystkie te słowa.

⁶⁶Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska.

⁶⁷A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:

⁶⁸Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud;

⁶⁹I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi;

⁷⁰Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków;

⁷¹Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;

⁷²Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze;

⁷³I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu;

⁷⁴Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół;

⁷⁵W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia.