ПСАЛТЫР 38:4-9

⁴запалілася сэрца маё ўва мне; у думках маіх загарэўся вагонь; я пачаў гаварыць языком маім;

⁵скажы мне, Госпадзе, пра канец мой і лік дзён маіх, які ён, каб я ведаў, які мой век.

⁶Вось, Ты далоняю вымераў дні мае, а век мой - як нішто прад Табою. Сапраўды, поўная марнасьць - кожны жывы чалавек.

⁷Сапраўды, чалавек ходзіць, як прывід; і марны клопат яго, зьбірае і ня ведае, каму дастанецца гэта.

⁸І сёньня чаго мне чакаць, Госпадзе? надзея мая на Цябе.

⁹Ад усіх беззаконьняў маіх вызвалілі мяне, не аддавай мяне на паглум неразумным.