ПСАЛТЫР 34:13-22

¹³А як былі хварэлі яны, я апранаўся ў вярэту, душу маю таміў пастом, і малітва мая вярталася ў нетру маю.

¹⁴Я рабіў, быццам сябру, як брату майму; я хадзіў смутны, панурыўшы голаў, як бы аплакваючы маці.

¹⁵А калі я спатыкаўся, яны радаваліся і зьбіраліся; зьбіраліся агуднікі супроць мяне, ня ведаю завошта, ганілі мяне, і не пераставалі;

¹⁶з крывадушнымі пакепнікамі скрыгаталі на мяне зубамі сваімі.

¹⁷Госпадзе! ці доўга будзеш глядзець на гэта? Адвядзі душу маю ад злачынстваў іхніх, ад ільвоў - самотную душу маю!

¹⁸Я праслаўлю Цябе на сходзе вялікім, сярод процьмы народу ўсхвалю Цябе,

¹⁹каб не збыткавалі зь мяне тыя, што ваявалі супроць мяне несправядліва, і не перамігваліся вачыма тыя, што ненавідзяць мяне бязьвіннага;

²⁰бо не за мір прамаўляюць яны, а супроць мірных на землях плятуць аблудныя намыслы;

²¹разьзьяўляюць на мяне вусны свае; кажуць: «добра! добра! бачыла наша вока».

²²Ты бачыў, Госпадзе, не змаўчы; Госпадзе! не аддаляйся ад мяне.